اثر تمرین هوازی بر ظرفیت تام آنتی اکسیدان و عملکرد ریوی مردان مبتلا به آسم ریوی با شدت خفیف تا متوسط

زمینه و هدف : شواهد علمی به ارتباط ظرفیت آنتی اکسیدانی با عملکرد ریوی و شدت آسم اشاره می کنند. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین هوازی بر ظرفیت تام آنتی اکسیدان و عملکرد ریوی مردان مبتلا به آسم ریوی با شدت خفیف تا متوسط انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه شبه تجربی ۳۰ مرد بزرگسال غیرفعال و دارای اضافه وزن مبتلا به آسم با شدت خفیف تا متوسط به صورت غیرتصادفی در دو گروه کنترل (بدون تمرین) و مداخله (تمرین هوازی) قرار گرفتند. شاخص های آنتروپومتریک و اسپیرومتری (FVC، FEV۱، FEV۱/FVC) و سطح ناشتایی ظرفیت تام آنتی اکسیدان در شرایط قبل و پس از یک دوره تمرینات هوازی (۱۲ هفته، ۳ جلسه در هفته در دامنه شدت ۶۰ تا ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب) در هر دو گروه اندازه گیری گردید. یافته ها : ظرفیت تام آنتی اکسیدان در گروه مداخله در مقایسه با پیش آزمون به میزان معنی داری بعد از تمرینات هوازی افزایش یافت (P<۰.۰۵). تمرینات هوازی در گروه مداخله به افزایش معنی دار FVC، FEV۱ و FEV۱/FVC در مقایسه با گروه کنترل منجر شد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : تمرینات هوازی به بهبود ظرفیت تام آنتی اکسیدان و عملکرد ریوی در بیماران آسم منجر می شود. بهبود عملکرد ریوی را می توان به افزایش ظرفیت آنتی اکسیدان ناشی از مداخله هوازی نسبت داد.

Keywords:

Aerobic intervention , Antioxidant capacity , Spirometry , Pulmonary Asthma , مداخله هوازی , ظرفیت آنتی اکسیدان , اسپیرومتری , آسم ریوی