ارتباط مدل هموستاز ارزیابی مقاومت به انسولین با فراسنج ها و پارامترهای لیپیدی در مبتلایان به دیابت نوع ۲

زمینه و هدف:مقاومت به انسولین یکی از عوامل اثرگذار بر اختلالات لیپیدی در دیابت نوع ۲ است که بروز عوارض قلبی عروقی را در این بیماران افزایش می دهد. این مطالعه به منظور ارزیابی مقاومت به انسولین در ارتباط با فراسنج های لیپیدی آتروژنیک در مبتلایان به دیابت نوع ۲ انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی ۷۲ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ در پژوهشکده غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی طی سال ۱۳۸۹ انجام شد. شاخص های تن سنجی، سطوح گلوکز ناشتای سرم، انسولین سرم و فراسنج های لیپیدی اندازه گیری و نمایه مقاومت به انسولین و پارامترهای لیپیدی آتروژنیک محاسبه شدند. میانگین فراسنج ها و پارامترهای لیپیدی در میان سهک هایHOMA-IR(Homeostasis Model Assessment Insulin Resistance)مقایسه گردید. همچنین ارتباط بین HOMA-IR با فراسنج های لیپیدی در هر سهک تعیین شد. یافته ها : میانگین نمایه مقاومت به انسولین در سهک اول، دوم و سوم به ترتیب۰.۳±۰.۹ ، ۰.۴±۲.۱ ، ۱.۶±۴.۴تعیین شد. در سهک سوم، غلظت سرمی تری گلیسرید و پارامترهای لیپیدی آتروژنیک بالاتر و غلظت HDL-C به طور غیرمعنی دار پایین تر بود. نمایه مقاومت به انسولین در هر دو سهک دوم و سوم با غلظت تری گلیسرید سرم ارتباط آماری معنی دار بود (P<۰.۰۵). نمایه مقاومت به انسولین در مقادیر بالاتر از۲.۸با سطوح سرمی HDL-C ارتباط معکوس و با پارامترهای لیپیدی آتروژنیک ارتباط مستقیم داشت. نتیجه گیری : بین سطوح بالای مقاومت به انسولین با اختلالات لیپیدی و پارامترهای لیپیدی در مبتلایان به دیابت نوع ۲ ارتباط وجود دارد.

Keywords:

Type ۲ diabetes , Insulin resistance , Lipid profiles , Atherogenic lipid , دیابت نوع ۲ , مقاومت به انسولین , فراسنج های لیپیدی , پارامترهای لیپیدی آتروژنیک , بیماری های قلبی عروقی