مقایسه شیوه زندگی عشایری و غیرعشایری در انتقال لیشمانیازیس احشایی
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 106
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GOUMS-13-1_014
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
Abstract:
زمینه و هدف : اپیدمیولوژی لیشمانیازیس احشایی انعکاسی از نحوه ترکیب و برهم کنش انگل- ناقل- میزبان و شرایط محیطی می باشد. بنابراین تجزیه و تحلیل توام عوامل مرتبط با سیکل بیماری، وضعیت اقتصادی- اجتماعی و عوامل خطر محیطی به فهم بهتر فعل و انفعال بین این عوامل و پیش آگاهی از افزایش خطر عفونت و بیماری و در نهایت به جهت گیری کنترل و درمان بیماری کمک می نماید. این مطالعه به منظور تعیین نقش زندگی عشایری و غیرعشایری در انتقال لیشمانیازیس احشایی در شمال غرب ایران انجام گردید.
روش بررسی : در این مطالعه مورد شاهدی ابتدا میزان شیوع کالاآزار به کمک تست آگلوتیناسیون مستقیم (Direct agglutination tes: DAT) و تست جلدی لیشمانین (Montenegro skin test: MST) در کل افراد روستاهای انتخاب شده در منطقه شمال غرب ایران و در مسیر روستاهای ییلاق- قشلاق عشایر ایل شاهسون و تست آگلوتیناسیون مستقیم در سگ های همان روستاها طی سال ۱۳۸۵ تعیین شد. یک سال بعد، از افراد با DAT منفی خونگیری و مجددا DAT انجام و میزان سروکانورژن مثبت محاسبه گردید. در نهایت با استفاده از مطالعات سیستم اطلاعات جغرافیایی (Geographical Information System: GIS)، وقوع لیشمانیازیس احشایی در ارتباط با عوامل خطر تراکم و وفور سگ ها و نیز نوع زندگی عشایری- غیرعشایری با استفاده از آزمون آماری Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها : هر دو تست جلدی لیشمانین و آگلوتیناسیون مستقیم، در روستاهای عشایری نسبت به روستاهای غیرعشایری اختلاف آماری معنی داری داشت (P<۰.۰۵). میزان های شیوع، سروپوزیتیویته و سروکانورژن بیماری کالاآزار در نحوه زندگی عشایری به ترتیب ۵.۵% ، ۲.۷% و ۲.۵% بالاتر از نحوه زندگی غیرعشایری تعیین گردید. مطالعات سیستم اطلاعات جغرافیایی و نقشه های الکترونیکی تهیه شده نیز حاکی از شدت آندمی و میزان بالای عفونت و بیماری در مناطق عشایری نسبت به مناطق غیرعشایری بود. همچنین توزیع عمومی بیماری در ارتباط با عوامل محیطی ارتفاع، درجه حرارت و بارندگی، همبستگی منفی نشان داد.
نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که شیوه زندگی عشایری به علت ارتباط نزدیک عشایر با سگ ها، ورود عشایر و سگ هایشان به سیکل وحشی بیماری و جابجایی های انجام شده در ییلاق – قشلاق، می تواند عامل خطری در انتقال لیشمانیازیس احشایی باشد.
Keywords:
Authors
عبدالصمد مظلومی گاوگانی
Associat Professor, Department of Parasitology, Faculty of Medicine, Drug Applied Research Center, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran
ناصح ملکی راواسان
PhD Student of Medical Entomology and Vector Control, School of Public Health and Institute of Health Research, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
فاطمه مظلومی گاوگانی
Research Center of Infectious Disease and Tropical Medicine, Tabriz University of Medical Sciences, Tabriz, Iran