مقایسه میزان عملکرد و خودایمنی تیروئید در زنان باردار مبتلا و غیرمبتلا به گواتر

زمینه و هدف : اثرات زیانبار بیماری های تیروئید در دوران بارداری روی سیر بارداری و رشد جنین به اثبات رسیده است. بیماری های خودایمنی تحت بالینی تیروئید می توانند منجر به دو برابر شدن شانس زایمان زودرس, سقط و نیز تیروئیدیت پس از زایمان شوند. این مطالعه به منظور مقایسه میزان عملکرد و خودایمنی تیروئید در زنان باردار مبتلا و غیرمبتلا به گواتر انجام شد. روش بررسی : این مطالعه مورد شاهدی روی ۱۰۰ زن باردار مبتلا به گواتر (گروه مورد) و ۱۰۰ زن باردار غیرمبتلا به گواتر (گروه شاهد) مراجعه کننده به درمانگاه مرکز آموزشی درمانی دزیانی گرگان طی تابستان ۱۳۸۴ انجام شد. از هر زن ۵ میلی لیتر خون برای تعیین مقادیر هورمون های تیروئیدی (T۳, T۴, TSH, T۳RUP) و آنتی بادی های ضدتیروئید (Anti TG, Anti TPO) گرفته شد. هورمون های تیروئیدی به روش IRMA و آنتی بادی ها با روش الیزا اندازه گیری شدند. یافته ها : از ۱۰۰ زن باردار مبتلا به گواتر ۳۴% اندازه تیروئید حدود سه برابر طبیعی و ۶۶% اندازه تیروئید حدود دو برابر طبیعی داشتند. Anti TPO در ۳۶% زنان باردار مبتلا به گواتر و در ۱۶% زنان غیرمبتلا به گواتر بالاتر از حد طبیعی بود. Anti TG در ۹% از زنان باردار مبتلا به گواتر و ۴% زنان غیر مبتلا به گواتر از حد طبیعی بالاتر بود. میانگین TSH در گروه مورد و شاهد در محدوده طبیعی و به ترتیب microU/ml ۱.۸۱±۱.۳۳ و microU/ml ۱.۸۴±۱.۴ بود. میانگین غلظت Anti TPO و Anti TG در گروه مورد U/ml ۳۷۳.۹۱±۱۹۷.۳۷ و U/ml ۲۴۸.۸±۷۰.۵۹ و در گروه شاهد U/ml ۷۹.۵۲±۶۳.۹۷ و U/ml ۲۴۸.۸±۷۰.۵۹ تعیین شد. نتیجه گیری : با توجه به مشاهده اختلالات عملکرد و اتوایمونیته تیروئید در ۲۰% جمعیت سالم مورد مطالعه و در ۴۵% افراد مبتلا به گواتر، بهتر است که بررسی عملکرد و آنتی بادی های ضدتیروئید در تمامی زنان باردار سالم، بدون علامت و مبتلا به گواتر برای جلوگیری از عوارض جنینی مادری انجام شود.

Keywords:

Thyroid , Autoimmunity , Pregnancy , Gorgan , Iran , تیروئید , خودایمنی , بارداری , گرگان