روش جدید تشخیص نشانگان تونل مچ دستی (کارپال تونل سندرم) با استفاده از مقایسه پاسخ های حرکتی اعصاب مدیان و اولنار در ناحیه تنار

یکی از راه های افزایش حساسیت در تشخیص نشانگان تونل مچ دستی در الکترودیاگنوزیس تعیین اختلاف بین نهفتگی حرکتی انتهایی (DML) اعصاب اولنار و مدیان می باشد. در مطالعات قبلی DML عصب اولنار از ناحیه هیپوتنار ثبت و با DML عصب مدیان مقایسه می شد. در این مطالعه در نظر است با حفظ حساسیت در مطالعه و برای کاهش زمان عملیات الکترودیاگنوزیس، DML عصب اولنار از ناحیه تنار و با DML عصب مدیان مقایسه شود. این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تشخیصی بوده که در آن ۴۲ نفر آزمودنی طبیعی و ۶۴ بیمار مبتلا به نشانگان تونل مچ دستی (CTS) مراجعه کننده به بخش طب فیزیکی و توانبخشی بیمارستان شهدا تجریش در پاییز و زمستان سال ۱۳۷۹ شرکت داشتند. نتایج با استفاده از آزمون تی- استودنت تجزیه و تحلیل آماری شدند. داده ها نشان دادند مقدار DML عصب اولنار با ثبت از ناحیه تنار در افراد طبیعی ۳.۵۲±۰.۵۱ و حداکثر اختلاف بین DML اعصاب اولنار و مدیان با ثبت از ناحیه تنار ms ۱.۲۳ بوده که با P<۰.۰۰۰۱ قابل توجه است. این یافته، نشانگر این موضوع است که روش مزبور می تواند در تشخیص نشانگان تونل مچ دستی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

Elecrodiagnosis , Nerve conduction study , Carpal tunnel syndrome , نشانگان تونل مچ دستی , الکترودیاگنوز , مطالعه هدایت عصب