بازتاب اسطوره های شاهنامه در مکاتیب و کیمیای سعادت امام محمد غزالی

اسطوره برگرفته از «هیستوریا»ی یونانی (Historia) به معنی جستجو، دانش و داستان و بیان کننده سرگذشت مینوی انسان های کهن و باورهای آنان در باره آفرینش است. فردوسی به عنوان شاعری خردمند، برای بیان اسطوره های شاهنامه، از زبان رمز استفاده می کند و به خواننده یادآور می شود که : «تو این را دروغ و فسانه مدان.» عرفان، شیوه ای از رسیدن به مقام قرب الهی، بر اساس ریاضت و پارسایی است. عارفان، از اسطوره ها با زبان رمز، برای بیان مفاهیم عرفانی استفاده می کنند. استفاده از این زبان، به ویژه هنگام استفاده از اسطوره های شاهنامه، کاملا برجسته است. مبنای این پژوهش، جستجوی چنین بازتاب هایی با استفاده از منابع کتابخانه ای و نوشتاری و مبتنی بر تحلیل و توصیف است. البته در آثار عرفانی، به ویژه مکاتیب و کیمیای سعادت امام محمد غزالی بیشتر از روایت های دینی بهره گرفته شده تا اسطوره های شاهنامه.

Keywords:

Myth , mysticism , symbol , Shahnameh , letters and alchemy of Saadat Ghazali , اسطوره , عرفان , نماد , شاهنامه , مکاتیب , کیمیای سعادت غزالی