کارکرد عرفانی نمادهای طبیعی(حوزه بحری) در اشعار فارسی شمس مغربی

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 96

This Paper With 27 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_ERFAN-9-34_007

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402

Abstract:

از زمانی که شعر زبان گویای عرفان گردید جنبه رمزگونگی نیز با آن ملازم شد. شمس مغربی که از پیروان مکتب ابن عربی(محی الدین) است، گرایش های عارفانه و صوفیانه ای درشاعری به این جنبه دارد و در این راه به تاسی از مراد خود مفاهیم و مضامین عالی تصوف را به صورت سمبلیک بیان کرده است.یکی از شیوه های زبان نمادین شعر عرفانی که در کلام شمس مغربی و بسیاری از شاعران عارف مشهود است کاربرد پدیده های طبیعی: دریا، باران، چشمه و... درهیات نماد و رمز عرفانی است. شمس با رویکردی عرفانی دست به نمادسازی زده و غالبا در خدمت مفهوم وحدت وجود و مقولات مرتبط با آن به کار گرفته است. هدف این پژوهش نیزشناسایی نماد های طبیعی اشعار مغربی که در این حوزه وارد است می باشد.

Authors

امیر پارسافر

دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان.

سیاوش مرادی

Assistant Professor in Persian language and literature, Islamic Azad university of Hamedan, Hamedan, Iran.