رموز و اشارات عرفانی در غزلیات فخرالدین عراقی
Publish place: Mysticism in Persian literature، Vol: 6، Issue: 24
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 76
This Paper With 39 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-6-24_008
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
Abstract:
تامل دراندیشههای شاعران از پژوهشهای مهم ادبی به شمار می آید .یکی از این اندیشهها یا مضامین، عرفان است.عرفان با ادبیات بویژه ادبیات فارسی پیوندی ناگسستنی دارد.از زمانی که عرفان راه خود را درشعر فارسی بازکرد و مضامین عرفانی برپایه عشق به ذات پروردگار به رشته نظم کشیده شد ، ادبیات فارسی شکوفا شد وتکامل یافت .یکی از شاعرانی که میتوان اشارات عرفانی را در اشعارش به خصوص غزلیاتش دید، فخرالدین عراقی - شاعر قرن هفتم هجری قمری-است . اشعار این شاعر عارف علیرغم جایگاهی که در غزل عرفانی دارد تاکنون از این نظر بررسی نشده است .نگارندگان در این تحقیق سعی کردهاند تا رموز و اشارات عرفانی در غزلیات عراقی را بازنمایند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که خمیرمایه اصلی غزل عراقی را عرفان و ذیل آن عشق به خصوص عشق حقیقی یا عرفانی تشکیل میدهد ومضامین قلندری، خمریه، بیارزشی دنیا و امور مادی، وحدت وجود، فنا و بقا، تجلی، ذکر حق و رازپوشی عارفانه از دیگر مضامین عرفانی غزلیات او است.
Keywords:
Authors