رابطه اخلاق حرفه ای با عملکرد استادان دانشگاه

زمینه: پرداختن به اخلاق دانشگاهی در برنامه های کلان جامعه دارای اولویت خاصی است و غفلت از آن آثار زیانبار فراوانی به بار می­آورد و دانشگاه برای نهادینه سازی اخلاق در فرهنگ سازمانی خود محتاج ترویج مستمر و اثربخش اخلاق در همه ارکان خود می باشد. رعایت اخلاق حرفه ای در دانشگاه، حافظ سعادت و رفاه فردی و گروهی دانشجویان است و تجاوز به آن می تواند به توانایی یادگیری دانشجویان لطمه وارد کند. بنابراین هدف این پژوهش بررسی وضعیت عملکرد استادان دانشگاه به منظور آگاهی از وضع موجود و شناسایی عوامل موثر جهت ارتقاء اخلاق حرفه ای به کار می رود. روش: شیوه انجام پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری آن، دانشجویان دانشگاه پیام نور کرمان می باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان مشتمل بر ۳۷۰ نفر است که به شیوه تصادفی انتخاب می شود. میزان ریزش نمونه ۱۴۰ نفر می باشد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته و جهت توصیف داده ها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده می شود. یافته ها: بین تمام مولفه های اخلاق آموزشی به جز پرداختن به موضوعات حساس، داشتن روابط دوگانه با دانشجویان و احترام به محل آموزش با عملکرد استادان رابطه ی معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: استادان به اغلب مولفه های اخلاقی در تدریس و آموزش توجه می کنند و این امر باعث افزایش اثربخشی آموزش و کارآیی کلاس و همچنین یادگیری بهتر و موثرتر دانشجویان می شود.

Keywords:

Ethics , Professional Ethics , Educational Function , اخلاق , اخلاق حرفه ای , عملکرد آموزشی