ارتباط هوش معنوی با توانمندی تدریس در اعضای هیات علمی دانشکده پزشکی

مقدمه: یافتن عوامل موثر بر توانمندی های استادان و به کارگیری آنها، راه کار اساسی در زمینه ارتقای کیفیت آموزش عالی است. اخیرا از بین عوامل اصلی؛ ارتقای هوش معنوی به عنوان یکی از عوامل بهبود کیفیت کاری کارکنان معرفی شده است. لذا به منظور بررسی دقیق تر این موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط هوش معنوی با توانمندی تدریس در اعضای هیات علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در دانشکده پزشکی با نمونه گیری تصادفی طبقه ای انجام پذیرفت. ۱۶۰ نفر (۳۲ نفر علوم پایه و ۱۲۸ نفر بالینی) از اعضای هیات علمی در مطالعه وارد شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه هوش معنوی کینگ و پرسشنامه خودسنجی توانمندی تدریس دانشگاه آلاباما بود. داده ها با روش های آمار توصیفی و آزمون های تحلیلی از جمله: آزمون های همبستگی اسپیرمن، تی، آنالیز واریانس دوطرفه، من ویتنی،کروسکال-والیس، فریدمن وکای دو مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج: میانگین نمره هوش معنوی اعضای هیات علمی ۲/۱±۰/۶۳ و در حد متوسط بود و میانه نمره توانمندی تدریس ۰/۹۲ با حداقل نمره ۰/۳۹ و حداکثر نمره ۰/۱۱۲ گزارش شد. بین هوش معنوی و توانمندی تدریس اعضای هیات علمی همبستگی مثبت وجود داشت (۰۰۱/۰p<، ۳۱/۰rs=) نتیجه گیری: هوش معنوی اعضا هیات علمی در حد متوسط ارزیابی شد و ارتباط مثبتی بین هوش معنوی و توانمندی تدریس وجود دارد. مطالعات بیشتری برای کشف علت و ماهیت این ارتباط پیشنهاد می شود. همچنین عوامل موثر بر هوش و توانمندی تدریس نیز نیاز به مطالعات بیشتری دارند.

Keywords:

Spiritual Intelligence , Teaching Competency , Faculty Development , هوش , هوش معنوی , توانمندی تدریسهوش معنوی , توانمندی تدریس , توانمندسازی استاد