میزان آگاهی و به کارگیری روش های تدریس در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

مقدمه: به منظور آشنا کردن اعضای هیات علمی رشته های علوم پزشکی با روش ها و فنون تدریس، از سال ۱۳۸۲ تا کنون، در دانشگاه علوم پزشکی تهران کارگاه های روش تدریس برگزار می شود. این پژوهش میزان آگاهی و به کار گیری روش ها و فنون نوین تدریس، آموزش داده شده در کارگاه های آموزشی که در فاصله ی زمانی سال های ۸۲ تا ۹۰ در دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شده است، را در اعضای هیات علمی این دانشگاه بررسی می کند. روش ها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی با نمونه گیری تصادفی طبقه ای، ۲۰۵ نفر از اعضای هیات علمی، که در کارگاه های آموزشی روش تدریس دانشگاه علوم پزشکی تهران در فاصله ی زمانی سال های ۹۰-۸۲ شرکت نموده بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته۵۰ گزینه ای روا و پایا بود که میزان آگاهی و به کارگیری۴۰ روش تدریس استفاده شده توسط اعضای هیات علمی را بررسی می کرد. داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی (T-Test و تحلیل واریانس) تجزیه و تحلیل شد. نتایج: اعضا هیات علمی بیشترین میزان آگاهی را نسبت به روش تدریس سخنرانی (با میانگین و انحراف معیار ۱۵/۱±۵۵/۸) داشتند. کمترین میزان آگاهی نسبت به روش TelePraxis (میانیگین ۰۷/۱± ۷۵ /۰) بود. روش سخنرانی همچنین پر استفاده ترین روش ها بود (بیش از ۹۰%). روش سخنرانی برنامه ریزی شده، مناسب ترین روش از دیدگاه شرکت کنندگان بود (۸۸%). کمبود وقت درجلسه های آموزشی، بیشترین دلیل عدم کاربرد روش های آموزش گروهی و و روش های آموزشی جدیدتر بود. ۱۵۵ نفر (۶/ ۷۵%) از شرکت کنندگان از کارگاه ها رضایت داشته اند. نتیجه گیری: علی رغم تلاش دانشگاه در آموزش روش های نوین طی ۱۰سال گذشته، اعضای هیات علمی، در آموزش های خود بیش تر به استفاده از روش های سنتی علاقمند هستند.

Keywords:

Teaching methods and techniques , medical sciences , knowledge , application , affecting factors. , فنون و روش های تدریس , علوم پزشکی , آگاهی , میزان به کارگیری , عوامل موثر