مفهوم آموزش مبتنی بر شواهد در پرستاری و عوامل موثر بر آن: یک مطالعه کیفی

مقدمه: مطالعاتی در مورد مراقبت مبتنی بر شواهد و عوامل موثر بر آن انجام شده، اما این مفهوم در ایران مورد توجه قرار نگرفته است. مطالعه حاضر برای بررسی ادراکات و تجارب پرستاران و مدرسان پرستاری درباره مفهوم آموزش مبتنی بر شواهد و عوامل موثر بر آن انجام شد. روش ها: مطالعه به روش گرانددتئوری طی سال های۹-۱۳۸۸ انجام شد. سوال تحقیق آن بود که «مدرسان پرستاری و پرستاران چه درکی از آموزش مبتنی بر شواهد دارند؟ و چه عواملی را در آن موثر می دانند؟» جامعه مطالعه، پرستاران و مدرسان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کاشان بودند. نمونه گیری هدف مند انجام و داده ها از طریق مصاحبه نیمه سازمان یافته جمع آوری شد. در مجموع با ۴ مدرس پرستاری و ۱۶پرستار مصاحبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها به شیوه استراوس در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد. نتایج: مشارکت کنندگان، آموزش مبتنی بر شواهد را «آموزش براساس نیازهای جامعه و دانشجویان و یافته های معتبر علمی» تعریف کردند. به اعتقاد آنها، کتاب های مرجع، تحقیقات، نیاز دانشجو، علم تدریس، تجارب و اطلاعات زمینه ای مدرسان از مصادیق شواهد هستند. آنها معتقد بودند که متغیرهای «انضباط»، «محتوای تدریس»، «شیوه های تدریس»، «دانش و تجربه مدرسان»، «الگوهای نقش» و «شرایط محیط بالین»، بر ارائه آموزش مبتنی بر شواهد تاثیر می گذارند. نتیجه گیری: براساس تجارب مشارکت کنندگان، آموزش مبتنی بر شواهد بر نیازهای جامعه ودانشجویان و یافته های معتبر علمی مبتنی است. آنها متغیرهای مختلفی را بر آموزش مبتنی بر شواهد موثر دانسته و معتقد بودند شرایط بالین، سایر متغیرها را متاثر می سازد. اصلاح شرایط بالین، می تواند ارائه آموزش مبتنی بر شواهد را در پرستاری تسهیل نماید.

Keywords:

Education , Best Evidence Medical Education , Nursing , آموزش , عملکرد مبتنی بر شواهد , عوامل موثر , پرستاری