نگرش اعضای تیم آموزشی در ارتباط با حق تصمیم گیری بیماران برای مشارکت در فرایند های آموزشی

مقدمه: در بیمارستان های آموزشی گاهی بیمارانی که به دنبال خدمات تشخیصی و درمانی هستند اجبارا و بدون اطلاعات کافی در خصوص سطح توانایی های دانشجویان در فرایندهای یاددهی و یادگیری دانشجویان درگیر میشوند. این مطالعه با هدف بررسی نگرش تیم آموزشی نسبت به حق تصمیم گیری بیماران برای مشارکت در فرایند های آموزشی انجام پذیرفت. روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۹۰ با استفاده از ابزار محقق ساخته که حاوی ۱۲ سوال با مقیاس رتبه بندی لیکرت پنج گزینه ای بود، انجام پذیرفت. جامعه هدف کلیه اساتید و رزیدنت های بیمارستان های آموزشی بود که ۶۱ نفر در این مطالعه شرکت کردند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با آمار توصیفی، آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس انجام شد. نتایج: از ۶۱ مشارکت کننده در مطالعه، ۵/۴۲ درصد دستیار و ۵/۵۷ درصد عضو هیات علمی بودند. میانگین کلی نگرش ۳/۳±۹/۳۴ بود که در گروه نیمه مطلوب دسته بندی شد. بین میانگین کلی نگرش اعضای هیات علمی ۳۵/۳±۵۸/۳۵ و دستیاران ۰۳/۳±۸۸/۳۳ اختلاف معناداری وجود نداشت (۰۵/۰p≥). درصد بالایی از افراد اعلام کردند که بیماران نباید در ارتباط با ویژگی های دانشجویان و ماهیت آموزش اطلاع داشته باشند (بیش از ۶۰ درصد). نتیجه گیری: به نظر می رسد نگرانی تیم آموزشی از عدم مشارکت و همکاری بیماران در فرایند یاددهی و یادگیری دانشجویان باعث می شود که گاهی حقوق بیماران برای انتخاب آگاهانه نادیده گرفته شود. مطالعات بیشتر جهت یافتن علل و به دنبال آن ارائه راه کار برای بهبود و ارتقای وضعیت موجود پیشنهاد می گردد.

Keywords:

Teacher , Resident , Clinical Education , Patient Consent , آموزش بالینی , رضایت بیمار , استاد , دستیار