تاثیر آموزش گروه همتایان بر یادگیری مهارت عملی دانشجویان دندانپزشکی در پره کلینیک ترمیمی

مقدمه: آموزش گروه همتایان می تواند یک وسیله کمکی مفید در آموزش مهارت های بالینی باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر آموزش گروه همتایان بر یادگیری مهارت عملی دانشجویان دندانپزشکی در پره کلینیک ترمیمی بود. روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی که طی سال ۸۹-۱۳۸۸ انجام شد، همه ۳۴ دانشجوی دندانپزشکی ورودی ۱۳۸۶ دانشکده دندانپزشکی تبریز که واحد ترمیمی عملی ۱ به آنها ارائه شده بود و شرایط ورود به مطالعه را داشتند به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. در گروه مداخله در کنار روش معمول ارائه این واحد، از روش آموزش گروه همتایان استفاده گردید و در گروه شاهد واحد ترمیمی عملی ۱ به روش معمول برگزار شد. در پایان ترم نمرات واحد ترمیمی عملی ۱ دو گروه با هم مقایسه شد. بدین منظور از نرم افزار SPSS و آزمون آماری من ویتنی یو با سطح معناداری ۰۵/۰>P استفاده گردید. نتایج: میانگین نمره واحد ترمیمی عملی ۱ در گروه مداخله ۶۹/۱±۷۳/۱۵ و در گروه شاهد ۶۷/۲±۶۹/۱۴ بود. اما تفاوت آماری معناداری بین تفاوت میانگین رتبه ای نمرات دو گروه وجود نداشت (۲۸/۰=, P۵/۱۱۳U=). نتیجه گیری: مهارت عملی دانشجویانی که از روش آموزش گروه همتایان استفاده کرده بودند مشابه دانشجویان گروه شاهد بود. پیشنهاد می شود در آموزش دوره پره کلینیک دندانپزشکی ترمیمی، روش آموزش گروه همتایان به عنوان روش آموزشی مکمل (و نه یک روش مستقل) مدنظر قرار گیرد.

Keywords:

Peer education , dental education , practical skills , dental students , restorative preclinic. , گروه همتایان , آموزش دندانپزشکی , مهارت , دانشجویان دندانپزشکی