آمادگی خودراهبری در یادگیری و سبکهای یادگیری در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
Publish place: Iranian Journal of Medical Education، Vol: 10، Issue: 1
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 77
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJME-10-1_008
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
Abstract:
مقدمه: با توجه به پیچیدگی و تغییر در روال توسعه حرفه پرستاری، خودراهبری در یادگیری در دو تا سه دهه اخیر در آموزش پرستاری مورد توجه قرار گرفته است. رابطه بین خودراهبری در یادگیری و سبک های یادگیری، در موقعیت های یادگیری گوناگون، قابل کشف است. این پژوهش با هدف تعیین میزان آمادگی خودراهبری در یادگیری و شناسایی سبک های یادگیری دانشجویان پرستاری و ارتباط این دو مفهوم با همدیگر صورت پذیرفت.
روش ها: در مطالعه ای توصیفی در سال ۱۳۸۵، تعداد ۱۷۸ نفر از دانشجویان رشته پرستاری در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها سه پرسشنامه دموگرافیک، مقیاس آمادگی خودراهبری در یادگیری گاگلیمینو و پرسشنامه سبک های یادگیری کلب بود. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با نرم افزار SPSS و روش های آمار توصیفی و استنباطی انجام شد.
نتایج: میزان آمادگی خودراهبری در یادگیری، در اکثریت واحدهای مورد پژوهش در سطح زیاد و سبک یادگیری غالب، سبک انطباق یابنده بود. انجام آزمون آماری، رابطه معناداری را بین دو متغیر اصلی نشان نداد.
نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن میزان آمادگی خودراهبری در یادگیری در درصد قابل توجهی از دانشجویان و غالب بودن یک سبک در بین اکثریت آنان، انطباق و سازگاری روش های یاددهی با این مشخصه های یادگیری در دانشجویان پیشنهاد می گردد.
Keywords: