مقایسه دو روش آموزش مهارت های تهویه، لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای در دانشجویان هوشبری

مقدمه: آموزش بعضی از مهارت های بالینی به دانشجویان رشته های پزشکی و پیراپزشکی برای اولین بار بر روی بیمار، خالی از خطر نیست، بنابراین، بسیاری از مهارت ها بر روی مانکن تمرین می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش عملی در مرکز مهارت های بالینی طراحی گردید. روش ها: این مطالعه نیمه تجربی روی ۶۰ نفر از دانشجویان ورودی سال های ۸۳-۸۲ انجام شد. گروه تجربی قبل از ورود به عرصه بالین، مهارت های تهویه، لارنگوسکوپی و لوله گذاری را در مرکز مهارت های بالینی به صورت مدون آموزش دیدند، ولی برای گروه کنترل این برنامه اجرا نشد. عملکرد دانشجویان هر دو گروه در ترم آخر با چک لیست مشاهده مستقیم مورد ارزیابی قرار گرفت و با آزمون های توصیفی، مجذور کای و فیشر در دو گروه مقایسه شد. میانگین نمره مهارت های مورد نظر با آزمون t انجام گردید. نتایج: میزان صحت انجام مهارت های تهویه، لارنگوسکوپی و لوله گذاری در دو گروه تجربی و شاهد با آزمون فیشر معنی دار بود و مقایسه میانگین مهارت گرفتن لوله تراشه و جاگذاری در نای و چگونگی فیکس کردن و اطمینان از قرارگیری لوله تراشه در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری نشان داد. نتیجه گیری: آموزش و تمرین عملی مهارت های مهم روی مانکن قبل از انجام روی بیمار می تواند با ارتقای میزان مهارتهای دانشجویان خسارت های احتمالی ناشی از ضعف در عملکرد را کاهش دهد.

Keywords:

Training , Laryngoscopy , Chipset intubation , ventilation , Anesthetic student , آموزش , لارنگوسکوپی , لوله گذاری تراشه , تهویه , دانشجوی هوشبری