کارآیی روش نوین آموزش احیای قلبی- ریوی در ارتقای سطح دانش و مهارت دانشجویان پزشکی سال چهارم

مقدمه: با روش های آموزش سنتی احیای قلبی- ریوی برای دانشجویان پزشکی، اهداف آموزشی CPR (Cardio Pulmonary Resuscitation) به خوبی تامین نمی شود. هدف این مطالعه، ارائه روش جدید آموزش CPR به دانشجویان پزشکی و مقایسه تاثیر این روش جدید بر دانش و مهارت دانشجویان پزشکی با روش آموزشی مرسوم بود. روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۴۰ نفر از دانشجویان پزشکی سال چهارم به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تخصیص داده شدند. سپس گروه شاهد، روش مرسوم آموزشی را گذراند و گروه تجربی نیز در کارگاه آموزشی سه روزه (روزاول: کلاس تئوری، روز دوم: کارگروهی و تمرین عملی روی مولاژ، و روز سوم: مواجهه با محیط واقعی) شرکت کردند. آزمون دانش و مهارت قبل و بعد از گذراندن کارگاه انجام شد. سپس میانگین نمرات با آزمون t مستقل و t زوج مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج: مقایسه میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دو حیطه دانش و مهارت در دو گروه اختلاف معنی دار داشت. میانگین اختلاف نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه در آزمون های عملی و تئوری نیز مورد مقایسه قرار گرفت که اختلاف آماری معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به بالاتر بودن اختلاف میانگین نمرات گروه مداخله، به نظر می رسد مداخله آموزشی باعث ارتقای سطح دانش و مهارت دانشجویان پزشکی در زمینه CPR شده است. ازعلل آن می توان به رعایت توالی کلاس های تئوری و عملی، اختصاص زمان بیشتر برای تمرین عملی، مواجهه با محیط واقعی وآموزش به صورت کارگروهی و مشارکت فعال دانشجویان اشاره کرد.

Keywords:

Cardiopulmonary Resuscitation , Workshop , Skill , Knowledge , احیای قلبی- ریوی , کارگاه , مهارت , دانش