میزان دستیابی به حداقل های یادگیری در بخش چشم از دیدگاه کارورزان دانشکده پزشکی اصفهان

مقدمه: شواهد و قرائن نشان می دهد برنامه آموزش فعلی با نیازهای پس از دانش آموختگی پزشکان همخوانی نداشته و گاه موجب بروز مشکلاتی برای پزشکان و گیرندگان خدمت گردیده است. هدف از این مطالعه، تعیین میزان دستیابی به حداقل های یادگیری در بخش چشم از دیدگاه کارورزان دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. روش ها: مطالعه توصیفی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در بهمن ۱۳۸۲ انجام شد. کلیه کارورزان (۴۰ نفر) بخش چشم که حداقل ۴ ماه از دوره اینترنی را گذرانده بودند، پرسشنامه ای روا و پایا با ۱۵ گزینه را تکمیل نمودند. داده ها با نرم افزار SPSS-۱۱ و با آمار توصیفی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: بیشترین فعالیت و مهارت کارورزان در پایان دوره، معاینه فیزیکی چشم (۱۰۰ درصد) و درآوردن جسم خارجی (۵/۹۲ درصد)، و کمترین فعالیت و مهارت کارورزان تخمین میدان بینایی به روش Confrontation (۵/۱۲درصد) و انجام تونومتری شیوتز (۵/۲۷ درصد) بود. نتیجه گیری: کارورزان نتوانسته اند حداقل های یادگیری مهارت های این بخش را به دست آورند. لازمست حداقل های آموزشی بازنگری، مجددا تعریف و منطبق بر نیاز فراگیران و جامعه و بر حسب اولویت تنظیم شود و نیز شیوه هایی برای اطمینان از مهارت کافی کارورزان پیش بینی شود.

Keywords:

Minimum learning requirements , Ophthalmology , Viewpoint , Skill , Intern. , حداقل های یادگیری , چشم پزشکی , دیدگاه , مهارت , کارورز