تاثیر سطوح مختلف سولفات روی و آهن بر ویژگی های کمی و کیفی سویا رقم L۱۷

چکیده مقدمه: سویا از منابع مهم روغن خوراکی و پروتئین گیاهی است و تقریبا ۵۰ درصد تولید دانه ­های روغنی دنیا را تشکیل می­ دهد. عناصر غذایی کم مصرف برای رشد طبیعی گیاهان و حصول عملکرد و کیفیت مناسب محصول ضروری هستند؛ به ­عنوان مثال عنصر آهن در تشکیل کلروفیل گیاهی و عنصر روی برای تولید هورمون رشد اکسین و انجام فتوسنتز نقش دارند. پژوهش حاضر به­ منظور بررسی تاثیر مصرف خاکی عناصر آهن و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا انجام گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش در شهرستان خرم آباد در سال زراعی ۱۳۹۶ به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح کودی شاهد (صفر)، ۳۰، ۶۰ و ۹۰ کیلوگرم در هکتار سولفات آهن و هم چنین سولفات روی در چهار سطح شامل شاهد (صفر)، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی بودند. صفات مورد بررسی شامل تعداد دانه در غلاف، تعداد غلاف در بوته، ارتفاع بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد روغن و درصد پروتئین بودند. نتایج: نتایج نشان داد که مقادیر کود آهن و کود روی باعث افزایش معنی­ دار تعداد دانه در غلاف، تعداد غلاف در بوته، ارتفاع بوته، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد روغن و درصد پروتئین شد. هم­چنین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، عملکرد دانه، درصد روغن و پروتئین تحت تاثیر معنی دار برهم کنش سطوح مختلف کود روی و آهن قرار گرفت. تیمار ۱۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی و۹۰ کیلوگرم آهن در هکتار بیش­ترین عملکرد دانه (۳۸/۵۳۹۷ کیلوگرم در هکتار) را نشان داد که با ۱۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی و۶۰ کیلوگرم آهن در هکتار (۱۸/۵۱۴۹ کیلوگرم در هکتار) تفاوت معنی داری نداشت. بنابراین می توان تیمار ۱۰ کیلوگرم در هکتار سولفات روی و۶۰ کیلوگرم آهن در هکتار را به عنوان بهترین گزینه مدیریت کود روی و آهن برای سویا در نظر گرفت. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که آهن و روی نقش مثبتی در عملکرد و کیفیت پروتئین و روغن دانه دارند. نتایج در مورد صفات کمی نشان داد که با افزایش هر دو نوع کود، صفات مورد بررسی نسبت به شاهد افزایش یافته است، هرچند که در بیشتر صفات اختلافی از لحاظ آماری بین سطوح سوم و چهارم دیده نشد. واژه های کلیدی: صفات کمی و کیفی، عناصر ریزمغذی، مصرف خاکی، سویا