رابطه جهت گیری مذهبی، هوش هیجانی و هوش معنوی با سلامت روانی در دانش آموزان دبیرستانی شهر کرج

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه جهت گیری مذهبی، هوش هیجانی و هوش معنوی با سلامت روانی در دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر کرج است. روش این پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و ازنظر هدف بنیادی و ازنظر جمع­آوری اطلاعات، میدانی است. جامعه آماری این پژوهش عبارت است از کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر مقطع دبیرستان در شهر کرج که در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۵ مشغول به تحصیل بودند. بر همین اساس تعداد ۳۵۴ نفر بر اساس جدول مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای (۱۸۰ دختر و ۱۷۴ پسر) برای نمونه پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ)، پرسشنامه خود گزارشی هوش معنوی (SISRI-۲۴) و مقیاس رگه های فراخلقی (TMMS) بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آزمون های ماتریس همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین جهت گیری مذهبی درونی و سلامت روانی، رابطه مثبت و در سطح ۰/۰۱ معنادار است ولی بین جهت گیری مذهبی درونی و مشکلات جسمانی، اضطراب، مشکلات اجتماعی و افسردگی رابطه منفی و معنادار است. همچنین بین جهت گیری مذهبی بیرونی و سلامت روانی رابطه منفی ولی بین جهت گیری مذهبی با مشکلات جسمانی، اضطراب، مشکلات اجتماعی و افسردگی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین بین هوش هیجانی و سلامت روانی، رابطه مثبت و در سطح ۰/۰۱ معنادار است ولی بین هوش هیجانی و مشکلات جسمانی، اضطراب، مشکلات اجتماعی و افسردگی رابطه منفی و معنادار است. علاوه بر این بین هوش معنوی و سلامت روانی، رابطه مثبت و در سطح ۰/۰۱ معنادار است ولی بین هوش معنوی و مشکلات جسمانی، اضطراب، مشکلات اجتماعی و افسردگی رابطه منفی و معنادار است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت برای افزایش سلامت روانی در دانش آموزان می توان هوش هیجانی و معنوی آنان را افزایش داد و آنان را به سوی جهت گیری مذهبی درونی پیش برد.

Keywords:

جهت گیری مذهبی , هوش هیجانی , هوش معنوی , سلامت روانی.