امکان سنجی روش های اسکان موقت پس از زلزله محتمل در فاز ۲ شهر پردیس

زمینه و هدف: هدف اصلی این پژوهش شناخت روش های اسکان موقت، امکان سنجی هر یک از آن ها به منظور یافتن یک روش مدیریتی کارآمد جهت اسکان موقت حادثه دیدگان پس از زلزله در شهر پردیس است. هم چنین راه حل پیشنهادی در کنار راه حل های موجود و متداول امکان سنجی خواهد شد و با توجه به معیارهای امکان سنجی گزینه برتر انتخاب می شود. روش: تحقیق حاضر از نظر ماهیت از نوع کمی محسوب می شود که بنا بر ضرورت پژوهش، ترکیبی از بررسی ادبیات فنی اعم از کتاب، رساله و مقالات، جستجوهای اینترنتی، انجام مصاحبه با جامعه مورد مطالعه، دریافت داده های موجود و گزارش بازدیدهای میدانی است. هم چنین تحلیل داده ها از طریق روش ارزیابی تاپسیس انجام و از نرم افزار اکسل استفاده شده است. یافته ها: در طول دهه های اخیر جهان همواره شاهد وقوع سوانح طبیعی بوده که موجب بروز خسارات و تلفات اقتصادی و اجتماعی جبران ناپذیری شده است. اتخاذ روش صحیح اسکان موقت از مهم ترین و چالش سازترین اقدامات مدیریتی پس از بحران به حساب می آید که خود شامل ۱۰ روش متفاوت می شود. در پژوهش حاضر به دلیل عدم کارکرد برخی از آن ها در مناطق شهری از مرحله ارزیابی حذف شد و تنها پنج روش اسکان موقت در زمین ملک خود، خانه اقوام، فضای سبز محلات، ساختمان های عمومی محله و اسکان در اردوگاه مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحلیل پرسشنامه ها با روش ارزیابی تاپسیس، برتری و کارآمدی روش جمعی در پارک ها و فضای باز محلات در مقایسه با روش های دیگر به اثبات رسید. به همین منظور دو قطعه زمین در فاز دو پردیس که فاقد کاربری هستند به عنوان پارک چندعمکردی پیشنهاد داده شده است، که علاوه بر کارایی در شرایط عادی جهت اسکان موقت بازماندگان مورد بهره برداری قرار گیرند.

Keywords:

Earthquake , Feasibility , Pardis city , Temporary accommodation , امکان سنجی , اسکان موقت , زلزله , شهر پردیس