مداقه در گرایش به فضیلت جویی در منظومه پهلوانی فرامرزنامه

روان شناسی مثبت گرا با تکیه بر استعدادها و توانایی های انسان، به جای تمرکز بر بیماری ها، جای خود را در بین ادبیات و فرهنگ نیز گشوده است. پژوهش گران روان شناسی مثبت، توانمندی های انسان را در شش خوشه خرد و دانش، انسانیت و عشق، شجاعت، عدالت طلبی، اعتدال و تعالی با عنوان فضیلت های همه جا حاضر، طبقه بندی کرده اند و برای هر کدام قابلیت-هایی برشمرده اند. این شاخه از روان شناسی بر موفقیت و توانایی های آدمی تمرکز دارد. فضای کلی در ادبیات حماسی و پهلوانی ما نیز با تاکید بر روابط مثبت فردی و اجتماعی، عملا مثبت انگاری است و مقصد در این منش، جز رضایت مندی و سعادت انسان نیست. دستاورد پژوهش حاضر، حاکی از آن است که توصیه های قسمتی از گنجینه ادبی ما به ویژه متون منظوم حماسی، جدا از بهبود خصائص اخلاقی و به تبع آن، روابط بین فردی، خانوادگی و اجتماعی، می تواند هیجان های مثبتی را در انسان ایجاد کند که به بینشی عمیق نسبت به منش پهلوانی و توانمندی مضاعف در برقراری روابط سالم و تاثیر بر سلامت روان بینجامد. هم چنین دیگر نتایج این جستار، بیان گر آن است که مولفه های روان شناسی مثبت، از جمله امید، خوش بینی، شادی، سخت کوشی، رضایت، بخشش، انعطاف پذیری، شکرگزاری و تشکر، مراقبه و معناجویی، ... در منظومه های پهلوانی، سبب شکوفایی و توسعه توانمندی های درونی و کسب فضیلت های اخلاقی درمنش اشخاص و به ویژه پهلوانان می گردد. این مولفه ها افراد را قادر می سازد تا با ناملایمات، بحران ها و سایر رویدادهای نامطلوب زندگی کنار بیایند؛ به سلامت جسمی و روانی دست یابند و به بهبود روابط فردی، خانوادگی و اجتماعی نایل گردند. نیز هم سویی بسیار زیادی بین یافته های روان شناسی مثبت گرا و مفاهیم مورد تاکید دیدگاه پهلوانی در منظومه فرامرز نامه دیده می شود.

Keywords:

فرامرزنامه , منش پهلوانی , بهزیستی , روان شناسی مثبت گرا , فضیلت اخلاقی.