میابع استرس داوران والیبال و فوتسال با توجه به درجه داوری

هدف پژوهش حاضر مقایسه منابع استرس داوران والیبال و فوتسال با توجه به درجه داوری بود. روش تحقیق علی ومقایسه ای(پس رویدادی) بود. جامعه آماری شامل تمام داوران والیبال و فوتسال درجه یک. دو, سه و ملی استان خراسانرضوی در سال ۱۳۹۵ بود که ۲۳۰ نفر بودند که به روش نمونه گیری طبقه ای ۱۳۵ نفر (۶۰ نفر فوتسال و ۹۵ نفروالیبال) انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۶۳) ۹ پرسشنامهمنابع استرس داوران تیلور و دانیل(۱۹۸۷) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنف برای تعییننرمال بودن متغیرها و آزمون های آنواء کروسکال والیس و مان ویتنی برای پاسخ فرضیه های تحقیق استفاده شد. نتایجنشان داد که بین میزان استرس داوران والیبال و فوتسال با توجه به درجه داوری تفاوتی وجود ندارد. بین منابع استرسداوران والیبال و فوتسال با توجه به درجه داوری تفاوت وجود دارد که این تفاوت در ابعاد تعارضات بین فردی، ارزیابی وفشار زمانی بود اما در بعد عملکرد فنی تفاوتی وجود نداشت. داوران فوتسال و والیبال در میزان استرس تفاوت دارند اما در منابعی استرس تفاوتی بین آنها وجود ندارد. بین منابع استرس داوران درجه ۲ فوتسال و والیبال تفاوت وجود داشت. اما درداوران درجه ۳، داوران درجه ۱ و داوران ملی فوتسال و والیبال تفاوتی وجود نداشت. یافته های این پژوهش به داوران کمک می کند تا با منابع استرس و شیوه های مقابله در جهت کاهش استرس و بهبود عملکرد خود آشنا شوند.

Keywords:

استرس , منابع استرس , داوران فوتسال , داوران والیبال , درجه داوری