رابطه ی مهارت های ارتباطی پزشکان و میزان رضایت بیماران سرپایی در درمانگاه های بیمارستان الزهرا سال ۱۳۹۰

مقدمه: کیفیت مهارت های ارتباطی ارائه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی تاثیر قابل توجهی بر نتایج درمانی بیماران دارد . تحقیق حاضر  به بررسی رابطه بکارگیری مهارت های ارتباطی در میزان رضایت مندی بیماران در درمانگاههای یکی از بیمارستانهای آموزشی استان اصفهان می پردازد. روش ها: این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی – تحلیلی است و ابزار آن چک لیست استاندارد رضایت سنجی بیمار و چک لیست محقق ساخته مهارت برقراری ارتباط موثر بود. چک لیست توسط محقق در درمانگاه توسط بیماران یا همراهان آنها تکمیل گردید و به صورت تصادفی منظم نمونه گیری شد. چک لیست محقق ساخته مهارت برقراری ارتباط موثر با روایی صوری،ساختار و محتوا و پایایی(۸۷% = α ) مورد تایید کارشناسان خبره قرار گرفت وپس از پاسخگویی بیماران بعد از ویزیت پزشک جمع آوری و با نرم افزار spss۱۶و محاسبه ضریب همبستگی ۲α و پیرسون تجزیه و تحلیل شد . یافته ها: مطالعه نشان داد که بین بکارگیری مهارت های ارتباطی در پنج حیطه کلامی، زبان بدن، شنود موثر، برقراری ، رعایت حریم خصوصی بیمار و مشارکت بیمار بع جزارتباط چشمیبا رضایت بیمار از پزشک ارتباط معنا دار(P-value < ۰.۰۵ )وجود دارد. نتیجه گیری: بکارگیری مهارت های ارتباطی توسط پزشکان ارتباط مستقیم با رضایت بیماران دارد و باعث افزایش پذیرش و مقبولیت پزشک از طرف بیمار می شود.لذا پیشنهاد می شود دربرنامه های آموزش های مداوم جامعه پزشکی فرصتی برای ارتقاء مهارتهای ارتباطی در کنار مهارت های بالینی فراهم شود .

Keywords:

Communication skills , physician , satisfaction , service recipients , مهارت ارتباطی , پزشک , رضایتمندی , گیرندگان خدمت