بررسی کارایی ماده منعقد کنننده PAClدر کاهش کدورت آب رودخانه شهر چای ارومیه و اثرات بهداشتی آن

مقدمه: امروزه با افزایش جمعیت، آب های سطحی از مهم ترین منابع مورد استفاده برای مصارف خانگی و صنعتی می باشند، که جهت تصفیه متداول این آب ها از مواد منعقد کننده استفاده می شود. منبع تامین آب آشامیدنی بخشی از شهر ارومیه، رودخانه شهر چای است. از این رو، هدف این تحقیق بررسی امکان کاربرد پلی آلومنیوم کلراید در تصفیه خانه آب شماره ۱ ارومیه و بررسی اثرات بهداشتی آن بود. روش ها: در این مطالعه توصیفی– مقطعی، نمونه برداری در فصل بهار انجام شد و با استفاده از دستگاه جار تست، غلظت های مختلفی از ماده منعقد کننده PACl (Poly Aluminum Chloride) به نمونه ها افزوده شد، تا مناسب ترین غلظت آن به دست آید. در این آزمایشات همچنین مقادیر pH، کدورت، قلیاییت و مقادیر آلومینیوم باقیمانده نیز مورد آزمایش قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از آزمایشات، غلظت آلومینیوم باقیمانده در محدوده (۵ تا ۲۰ mg/lit) PACl مصرفی، حداکثر mg/lit ۲۹/۰ و در محدوده مصرفی (۲۰ تا mg/lit ۴۰)، حداکثر ۵/۰ mg/lit بود. همچنین راندمان حذف کدورت در محدوده کمتر از NTU ۱۰۰، در حدود ۷۸ تا ۹۸ درصد و در محدوده بیشتر از NTU ۱۰۰، بالاتر از ۹۹ درصد به دست آمد؛ به طوری که با افزایش کدورت، حذف آن بهتر صورت گرفته است. نتیجه گیری: به دلیل غلظت کم مورد نیاز PACl و در نتیجه تولید اندک لجن، مصرف قلیاییت، کم و کاهش اندک pH، کاربرد PACl اقتصادی بوده، از نظر بهداشتی نیز در غلظت های کمتر از ۲۰ mg/lit، آلومینیوم باقیمانده کمتری داشت، ولی در غلظت های بالاتر از ۲۰ mg/lit آلومینیوم باقیمانده ایجاد کرده، از لحاظ بهداشتی و ارتباط مشکوک آن با بیماری آلزایمر، نامناسب می باشد. واژه های کلیدی: پلی آلومینیوم کلراید، آزمایش جار، تصفیه آب، اثرات بهداشتی.