رابطه بین هوش سازمانی و یادگیری سازمانی در کارکنان نیروی انتظامی شهر ساری

زمینه و هدف: امروزه یادگیری سازمانی به عنوان یکی از ابزارهای اساسی و ضروری برای عملکرد سازمان ها شناخته می شود و مبنایی برای بقاء و موفقیت سازمان ها در آینده را فراهم می کند. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه بین هوش سازمانی و یادگیری سازمانی در کارکنان نیروی انتظامی بوده است. روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع هم بستگی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان نیروی انتظامی شهر ساری هستند. نمونه آماری از طریق فرمول کوکران، ۲۳۴ نفر تعیین و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسش نامه استاندارد شده هوش سازمانی و یادگیری سازمانی استفاده شده است. پایایی آن ها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب برای هریک برابر با ۷۸/۰ و ۸۲/۰ به دست آمد. برای بررسی و تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب هم بستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین هوش سازمانی و مولفه های آن با یادگیری سازمانی کارکنان هم بستگی مثبت و رابطه معناداری وجود دارد. هم چنین سهم هر یک از مولفه های هوش سازمانی در پیش بینی یادگیری سازمانی کارکنان متفاوت است. نتیجه گیری: با تقویت هوش سازمانی در کارکنان می توان یادگیری سازمانی آنان را بهبود بخشید.

Keywords:

هوش سازمانی , یادگیری سازمانی , کارکنان , نیروی انتظامی