شناخت عوامل موثر بر ارتقاء مشارکت اجتماعی و تاثیر ان بر طراحی مراکز اجتماعی

توسعه پایدار از مباحثی می باشد که در کشور های در حال توسعه و توسعه یافته مدنظر است و دارای زمینه های مختلفی از جمله پایداری زیست محیطی ، اقتصادی و اجتماعی می باشد که در این مقاله بر توسعه اجتماعی تاکید شده است که عامل اصلی تاثیر گذار بر ان، مشارکت اجتماعی می باشد و از دهه ۵۰ میلادی پس از شکست برنامه توسعه وارد ادبیات توسعه شد. به همین خاطر مشارکت یکی از دغدغه های اصلی کشور های در حال توسعه و توسعه یافته می باشد ولی در ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه مشارکت به معنی مدرن خود که بر اصالت عمل تاکید دارد وضعیت مناسبی نداشته ، پس از این رو قصد داریم علاوه بر شناخت عوامل موثر بر مشارکت اجتماعی که دارای مولفه های مختلفی می باشد به الگویی برای طراحی مراکز اجتماعی به عنوان بستر شکل گیری مشارکت اجتماعی دست یابیم تا به هدف اصلی این پژوهش که همان ارتقاء مشارکت اجتماعی در فضای مراکز اجتماعی می باشد دست یابیم به همین خاطر به بررسی نمونه هایی از مراکز اجتماعی در سطح جهان پرداخته ایم که شامل : کنیسه و مرکز اجتماعی سی ای اس ، مرکز اجتماعی شهر ریمبایو ، مرکز اجتماعی یو وی ای ال پارا ایزو ، مرکز اجتماعی پونگل ، می باشد از این جهت روش تحقیق این پژوهش توصیفی – تحلیلی بوده و روش استدلال به صورت قیاسی می باشد و سعی به نتیجه گیری منطقی از طریق مقایسه بین شباهت ها و تفاوت ها در شکل گیری این مراکز اجتماعی بر پایه ی عوامل به دست امده از مشارکت اجتماعی بودیم که در نهایت به این نتیجه دست یافتیم ، که الگوی به دست امده از نگاه کلی این گونه می باشد که مشارکت یک فرایند بوده که از فضا اغاز و در زمینه ای مشخص در بستر بعد سازمانی که همان مراکز اجتماعی می باشد شکل می گیرد و به صورت جزئی این فرایند به صورت سیستمی می باشد که دارای چرخدندهایی هست و مهم ترین انها عناصر معماری می باشند که بر اساس زمینه مشارکت فرم محیطی و فرم مرکز اجتماعی را شکل می دهند.

Keywords:

توسعه پایدار , مشارکت اجتماعی , مرکز اجتماعی , تعاملات اجتماعی