طراحی مجتمع مسکونی انرژی صفر با استفاده از پژوهش های کاربردی در مهندسی معماری

براساس مطالعات انجام شده سازمان مدیریت و بهینه سازی مصرف انرژی، در ساخت وسازهای متداول کشور اتلاف انرژی در ساختمانها، اغلب ۲۲ درصد از طریق پنجره ها، ۲۲ درصد از کف و ۰۳ درصد از دیوارها صورت می گیرد. به کارگیری اصول بهینه سازی مصرف انرژی در هماهنگی با شرایط اقلیمی و کاربری های طرح و همچنین بهره گیری از روشهای فعال و غیرفعال، میتواند نقش موثری در کاهش مصرف انرژی در ساختمانهای متداول شهری ایفا نماید. این رویکرد باید در فرآیندی یکپارچه کلیه وجوه مرتبط باطراحی ساختمان را دربرگیرد.هدف از این پژوهش ارایه راهکارهایی میباشد که به چگونگی کاهش میزان مصرف انرژی، همگام با ایجاد کیفیت در فضای معماری می پردازد. این راهکارها با شناخت شاخصهای طراحی پایدار محیطی و بررسی تطبیقی با اقلیم بستر مورد نظر طراحی به دست میآیند.. در تحقیق حاضر با نشان دادن نقش تکنولوژی و ابزارهای دیجیتال در حوزه مکان یابی که برای ایفای نقشها و عملکرد ها اولین و مهمترین گام مکانیابی مناسب آن است و همچنین طراحیهای کوچک مقیاس مانند نماهای ساختمانی، سعی در بیان اهمیت معماری دیجیتال در تحقق اهداف شهر سبز داشتیم. سپس به بررسی توصیه های معماری اقلیم و استاندارهای ملی و ضوابط مربوط به مصرف انرژی در معماری پرداخته پرداخته شد و مجموع راه کارهایی ، جهت رسیدن به ساختمان انرژی صفر ارائه شد .برخی از این راه کارها ، جهت گیری و استقرار صحیح ساختمان نسبت به جهات جغرافیایی، استفاده از انرژی های تجدید پذیر در ساختمان، استفاده از بازشوهای دوجداره و ایزولاسیون مناسب فضاها . در نهایت به روش شبیه سازی در نرم افزار دیزاین بیلدر به تحلیل میزان مصرف انرژی در مجتمع مسکونی پرداخته و به کارگیری تحلیلهای حاصل از تالش پژوهشگران و یافتن بهترین پاسخ به مسائل معماری و شهرسازی، در مصرف منابع انرژی کاهش قابل توجهی را شاهد بود تا بتوان منابع موجود را به بهترین شکل مدیریت نمود.

Keywords:

انرژی صفر , انرژی های تجدید پذیر , مجتمع مسکونی , ساختمان های هوشمند , پژوهش های کاربردی