توانمندسازی روانی– اجتماعی و شناختی و حرکتی در کودکان سندروم دوان با استفاده از هنردرمانی

از موضوعات بسیار مهم در عملکرد حرکتی کودکان مبتال به سندروم داون، رشد مهارتهای و توانمندی آنها درزندگی است. پژوهش حاضر به بررسی روحیات کودکان مبتلا به سندروم دان و تاثیر درباره تاثیر هنر و آموزشخلق آثار هنری و همچنین شرکت در مراسم هنری بر ارتقای کیفیت زندگی کودکان مبتلا به سندروم داونمی پردازد. جامعه آماری این مطالعه کودکان دارای سندرم داون در چند مدرسه پیش دبستانی شهر رشت بوده ونمونه پژوهش از نوع نمونه در دسترس شامل ۴۰ نفر از افراد سندرم داون بودند. پژوهش حاضر با استفاده ازروش نمونه گیری هدفمند، تعداد ۴۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه ۲۰ نفری تقسیم شدند. گروهاول بچه های سندرم داون بودند که با انجام فعالیتهای هنری برای کسب درآمد تلاش میکنند. گروه دوم نیزدانش آموزانی بودند که قبلا با این دانش آموزان همکلاس بوده و در این مدت فعالیت هنری خاصی نداشتند.مهارتهای گروه از طریق مقیاس اندازه گیری عملکرد و شادابی قبل و بعد فعالیت های هنری بررسی گردید و بااستفاده از مدل آماری تحلیل کواریانس آزمون سوالات پژوهش انجام شد.

Keywords:

توانمندسازی روانی– اجتماعی , سندروم داون , تحلیل کواریانس , جامعه آماری