مسئولیت بین المللی دولتها در قبال تجاوز به هواپیماهای غیرنظامی

تعروض ناپذیری هواپیماها در حقوق بین الملل در حال حاضر به عنوان یک قاعده ی عرفی است. اماکنوانسیون شیکاگو در زمینه ی مسئولیت دولتهای متجاوز به هواپیماهای غیرنظامی نتوانسته است قاعده ایمستقل را وضع کند. در عمل آن چه که شاهد آن بودیم این موضوع بوده است که دولتها بعد از انهدام بهراحتی از خود سلب مسئولیت می کردند و حاضر به پرداخت غرامت نمی شدند، و ایکائو به عنوان یک نهادمسئول در زمینه ی هوانوردی بین المللی نتوانسته است اقدامات قهر آمیزی اتخاذ کند و صرفا به صدور بیانیه ومحکومیت این حوادث اکتفا کرده است. بنابراین باید گفت در زمینه ی مسئولیت دولته هم چنان این ضعفو خلاء احساس می شود که چرا نباید قاعده ای وجود داشته باشد که بتواند مانع از این حوادث فاجعه آمیز درآینده شود. برای نمونه چرا در کنوانسیون شیکاگو ضمانت اجرای موثری برای نقض ماده ی ۳ متمم درصورتی که دولتی هواپیمایی را منهدم کند با توجه به این که ممنوعیتی مطلق در این زمینه وجود دارد مقررنشده است و حتی دولتها هم حاضر به پذیرش مسئولیت و پرداخت غرامت نیستند و تنها بعضی از دولتها باتوجه به سابقه ی حوادث هوایی» حاضر به پرداخت غرامت از روی لطف شده اند.

Keywords:

مسئولیت بین المللی , تجاوز , هواپیمای غیرنظامی , کنوانسیون شیکاگو , غرامت