مقایسه خاصیت آنتی باکتریایی بستر نانوالیاف از پلی وینیلیدین فلوراید/ پلی وینیل پیرولیدون حاوی یک جاذب با ساختارهای تک فلزی و دو فلزی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 56

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MILIT-21-2_011

تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402

Abstract:

زمینه و هدف: گسترش مواد ضد باکتری یکی از زمینه های تحقیقی مهم در سلامت انسانهاست. فایبرهای ضد باکتری در زمینه های مختلف همچون پارچه های ایده ال و فیلترهای مورد استفاده در وسایل پزشکی، کنترل عفونت و بو کاربرد دارد. مطالعات مختلف نشان می­­دهد ترکیبات حفره دار و حاوی فلزات واسطه خاصیت آنتی باکتریایی مناسبی دارا می باشند. در این مطالعه خاصیت آنتی باکتریایی در سه نانوفایبر حاوی زئولیت Y و شامل فلزات روی و مس مقایسه گردید. روش ها: روش تعویض یونی برای تهیه زئولیتY روی، زئولیتY مس و زئولیتY روی- مس استفاده شد. همچنین تکنیک الکتروریسی برای آماده سازی لیف های پلی وینیلیدین فلوئوراید-پلی وینیل پیرولیدین/زئولیت حاوی فلز استفاده شد. خواص ضدباکتری نانوفایبرها برای باکتری های ای-کلای و استافیلوکک اورئوس با آزمون هاله عدم رشد ارزیابی شد. یافته ها: نتایج XRF نشان داد در محلول ۱۵/۰ مولار از فلزات ۸۶/۲۱ درصد مس درون زئولیت Cu Y و ۲۵/۲۳ درصد روی درون زئولیت Zn Y و ۲۶/۲۳ درصد روی و ۷۹/۸ درصد مس درون زئولیت Zn, Cu Y جاگیر شده است. تصویر SEM ساختاری همگن از نانوفایبرها را تایید نمود. میانگین قطر نانوفایبرها ۴۵ ±۹۱/۲۳۹ نانومتر گزارش شد.کارآیی مهار درکامپوزیت های نانوفایبری ۵/۱۱ تا ۱۶ میلی متر برای استافیلوکک اورئوس و ۵/۱۱ تا ۵/۱۵ میلی متر در ای-کلای و برای آزمون هاله عدم رشد گزارش شد. نتیجه گیری: فایبرهای نانوکامپوزیت حاوی زئولیتY روی- مس بزرگترین هاله عدم رشد را برای استافیلوکک اورئوس و ای-کلای داراست. همچنین هاله عدم رشد در زئولیتY مس بالاتر از زئولیتY روی می باشد.نتایج بدست آمده نشان می دهد استفاده از نانو فایبرها ی زئولیتی حاوی روی و مس می توانند به طور موفقی در مهار عفونت ها به خصوص در بیمارستان های صحرایی، اردوگاه های نظامی و کنترل بو کاربرد داشته باشند.

Authors

رضوان زنده دل

Environmental and Occupational Hazards control Research Center, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran