بررسی تعاون از دیدگاه اسلام

موضوع تعاون و همکاری به عنوان ضرورتی اساسی برای بهبود ،امور کاهش مسائل و مشکلات و ضامن بقای انسانها مورد توجه ادیان الهی بوده و به اشکال مختلف محل تاکید و توصیه قرار گرفته است خداوند متعال در قرآن کریم سوره و آیه بسیاری موضوع تعاون و همکاری مردم و امت را مطرح کرده و بندگان خود را به همکاری و کارهای نیک و پاک و خیر و عدم همکاری در کارهای مشرکانه و گناه آلود دعوت فرموده است بنابراین تعاون با ادیان الهی به ویژه دین اسلام رابطه عمیقی دارد و امید است در آینده ای نه چندان دور بخش تعاون در نظام مقدس جمهوری اسلامی با بهره مندی از احکام و مسائل دینی در ابعاد اقتصادی و اجتماعی از جایگاه والایی برخوردار گردد پایه و اساس دین مبین اسلام بر همکاری و یاری رساندن به یکدیگر است. در سطح یک جامعه همواره اقشار مختلفی از مردم وجود دارند که یا توان کار کردن را ندارند و یا درآمدشان به آن اندازه نیست که بتوانند هزینه های زندگی را تامین کنند. در بینش اسلامی تمامی ثروتها متعلق به خداوند است و همه انسانها نیز بندگان او هستند پس نیازهای آن ها باید در حد قابل قبولی تامین گردد. این مساله را میتوان در آیه ۳۳ سوره نور مشاهده کرد: وآتوهم من مال الله الذی آتاکم؛ و چیزی از مال خدا را که به شما داده است به آنان بدهید. فعالیت جمعی چنان اهمیتی دارد که حضرت محمد (ص) آن را مایه رحمت می خواند و می فرماید: «الجماعه رحمه و الفرقه عذاب ،جماعت مایه رحمت و تفرقه موجب عذاب است»

Keywords:

تعاون در اسلام , تعاون از نظر نهج البلاغه , تعاون از نظر ائمه مصومین (ع)