بررسی روابط اقتصادی ایران و ترکیه ۲۰۰۰-۲۰۲۰

روابط ایران و ترکیه از لحاظ تاریخی مبنی بر نوعی رقابت بوده است اما این رقابت هیچگاه باعث قطع روابط بین دوکشور نگردیده است و دو طرف با وجود رقابت ها همکاری هایی نیز با هم داشته اند و اساس روابط بین این دو کشورمبتنی بر اقتصاد بوده است. ایران پل ارتباطی ترکیه به شرق و ترکیه پل ارتباطی ایران به غرب است و این خصیصهمشترک، دو کشور ایران و ترکیه را در موقعیت مناسبی برای تاثیرگذاری بر کشورهای منطقه قرار داده است. ایران وترکیه سعی می کنند که خلاء قدرت پیش آمده ناشی از بهار عربی را با روی کارآوردن نیروهای وابسته به خود پر کنند و از سوی دیگر، بر منابع انرژی، راه های ترانزیتی استراتژیک و بازارهای منطقه قفقاز و حوزه دریای خزر تسلط یابند. همچنین در دسته ی دوم تعارضات، این دو کشور به دلیل تفاوت در ماهیت وجودی دولت های خود، سعی در ایجاد و حفظ نوعی موازنه قدرت با یکدیگر را دارند و با هر عاملی مثل هسته ای شدن ایران یا تقویت روابط راهبردی بین اسرائیل و آمریکا با ترکیه که به نوعی موازنه قدرت را بین ایران و ترکیه از بین برد، به شدت مخالفت می کنند. پژوهش حاضر به بررسی روابط اقتصادی ایران و ترکیه ۲۰۰۰-۲۰۲۰ می پردازد روابط تجاری دو کشور به دو بخش عامل خارجی و عامل داخلی قابل تقسیم است؛ عامل خارجی شامل افزایش تحریم ها علیه ایران از سوی آمریکا، کهبرخی از کشورها از بیم جریمه یا تحریم، مراودات تجاری با ایران را قطع یا کم کرده اند. با این وجود، بخش اصلیصادرات ایران به ترکیه که گاز طبیعی بوده، همچنان در جریان است. عامل داخلی که از آن جمله می توان به رقابت دوکشور برای توسعه بازارهای خود در آسیای میانه اشاره کرد، منتفع شدن ایران و ترکیه از تجارت دو جانبه باعث پایداری روابط سیاسی آن ها شده است". روش پژوهش، تبیینی و شیوه ی گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای است. علیرغم تعارضات راهبردی ایران و ترکیه در منطقه، به دلیل گسترش روابط اقتصادی دو جانبه و اولویت یافتن موضوع اقتصاد برای هر یک از این دو کشور، تنش های سیاسی نه تنها بیشتر نشده، بلکه هردو کشور از منازعات دوجانبه دوری کردند و همچنین مناسبات دیپلماتیک دوجانبه در تمامی این سال ها مدام در حال افزایش بوده است

Keywords:

روابط اقتصادی , مدیریت منازعه , ایران , ترکیه , همکاری دوجانبه , اقتصاد محوری