اثربخشی آموزش به شیوه معکوس بر یادگیری و یادداری علوم تجربی دانش آموزان دختر دوره ابتدایی ناحیه ۲ یزد

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش به شیوه ی معکوس بر یادگیری و یادداری علوم تجربی دانش آموزان دختر دوره ی ابتدایی ناحیه ی ۲ شهر یزد انجام شد. روش پژوهش، شبه تجربی (گروه کنترل و گروه آزمایش) بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان دختر دوره ی ابتدایی ناحیه ۲ شهر یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند. حجم نمونه پژوهش، ۴۰ نفر (۲۰ نفر گروه آزمایش و ۲۰ نفر گروه کنترل) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای صورت گرفت. این پژوهش با استفاده از پرسشنامه های ارزیابی کیفیت یادگیری دانش آموزان رحمانی آخکند (۱۳۸۹) و پرسشنامه محقق ساخته یادداری بر اساس الگوی دیوید مریل (۲۰۰۷) صورت گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری بهره گرفته شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد شرکت در کلاس های آموزش به شیوه ی معکوس باعث افزایش یادگیری در دانش آموزان دختر دوره ی ابتدایی ناحیه ۲ یزد گردید؛ همچنین شرکت در کلاس های آموزش به شیوه ی معکوس باعث افزایش و بهبود یادداری دانش آموزان دختر دوره ی ابتدایی ناحیه ۲ یزد گردید. بنابراین نتیجه گرفته می شود شرکت در کلاس های آموزش به شیوه ی معکوس باعث بهبود یادگیری و افزایش یادداری علوم تجربی دانش آموزان دختر دوره ی ابتدایی ناحیه ۲ شهر یزد گردید.

Keywords:

آموزش معکوس , یادگیری , یادداری , علوم تجربی