مناسب سازی پیاده روهای شهری برای معلولین (مطالعه موردی: محدوده پارکینگ صفرتا پارکینگ دو در شهر بابلسر)

وجود برخی از شهروندانی که جزو ناتوانان جسمی، معلولین و جانبازان می باشند در هر شهری بدیهی است و آن ها نیز همچون سایر شهروندان از حق زندگی کامل برخوردارند و نیازمند استفاده از امکانات و تسهیلات شهری و دسترسی های مطلوب می باشند. حال آنکه بسیاری از شهرها شاهد مسائل و محدودیت های جدی برای این افراد هستند. پژوهش حاضر باهدف مناسب سازی فضاها و پیاده روهای شهری برای معلولین در پی آن است که از این طریق مشارکت این افراد را در امور شهری افرایش داده و به تبع آن سبب کاهش آسیب پذیری آن ها در سطوح اجتماعی مختلف شهرها گردد. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی است و - تلاش دارد تا علاوه بر بررسی فضاها و پیاده روهای شهری به راهبردهای مناسب سازی آن ها برای شهروندان معلول دست یافته و چهارچوب نظری قابل قبولی را برای این هدف ارائه نماید. یافته های پژوهش بیانگر آن است که ناهمواری های موجود در فضاهای شهری و پیاده روهای محدوده مورد مطالعه در شهر بابلسر (محدوده پارکینگ صفر تا پارکینگ دو) موجب می شود معلولین در اغلب مواقع، هنگام تردد دچار مشکلات جدی شده و عموما رفت وآمد از خیابان های اصلی را ترجیح دهند. این امر موجب فاصله گرفتن افراد معلول از سایر شهروندان و عدم مشارکت آن ها در امور شهری می گردد. فضاهای شهری نامناسب و فاقد مسیر ویژه برای حرکت معلولین، وجود موانع، نبود مکان استراحت برای ایشان و چندین کمبود دیگر از جمله مشکلات و کمبودهای این قشر از جامعه است که با مرور و تحلیل آنها و بررسی راهشارهای بکارگرفته شده در سایر کشورها و فناوری های نوین مربوطه، می توان به راهکارها و طرح های پیشنهادی و اقدامات اجرایی با تکیه بر ضوابط و استانداردها و دستورالعمل های مناسب سازی فضای پیاده روها دست یافت. بدین منظور پس از جمع آوری اطلاعات، مبلمان شهری مناسب، مکان یابی تجهیرات و تمهیدات، کفسازی متناسب، افرایش ایمنی و رفاه معلولین در جهت ایجاد مشارکت آنها در شهر بابلسر پیشنهاد گردد.

Keywords:

مناسب سازی , پیاده روهای شهری , معلولین جسمی , ایجاد مشارکت , شهر بابلسر