اثر بخشی مداخلات آموزشی بر اساس مدل درگیری تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی دانش آموزان پسر با درگیری تحصیلی پایین
Publish place: Educational Development of Jundishapur، Vol: 12، Issue: 0
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 148
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EDJ-12-0_008
تاریخ نمایه سازی: 5 شهریور 1402
Abstract:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخلات برنامه آموزشی مدل درگیری تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی دانش آموزان پسر با درگیری تحصیلی پایین انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان پسر پایه یازدهم دوره دوم متوسطه شهرستان ها و مناطق اورامانات در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بود. در این پژوهش تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان پسر، با درگیری تحصیلی پایین، به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه گواه گمارده شدند (۱۵ دانش آموز در گروه آزمایش و ۱۵ دانش آموز در گروه گواه). برنامه آموزشی مداخله ای درگیری تحصیلی بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از آن از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار مورد استفاده این پژوهش پرسشنامه شیفتگی تحصیلی (مارتین و جکسون، ۲۰۰۸) بود. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که برنامه آموزشی مداخله ای درگیری تحصیلی بر شیفتگی تحصیلی دانش آموزان در سطح (P<۰/۰۵) معنی دار است. یافته های پژوهش بیانگر آن بود که آموزش مداخله ای مدل درگیری تحصیلی با بهره گیری از مفاهیمی چون ادراک شایستگی، خوش بینی تحصیلی و هیجان های تحصیلی می تواند به عنوان یک آموزش کارآمد برای افزایش شیفتگی تحصیلی دانش آموزان با درگیری تحصیلی پایین استفاده شود.
Keywords:
Authors
فریبرز صباغی
دانشجوی دکترای روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
کیومرث کریمی
عضو هیئت علمی، گروه روان شناسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران.
مریم اکبری
عضو هیئت علمی، گروه روان شناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
یحیی یاراحمدی
عضو هیئت علمی، گروه روان شناسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :