بررسی جوانب ارتباط فرم معماری با ادراک روانشناختی انسان از فضای شهری

شکل های ساخته دست بشردر محیط شهری، امتداد فرآیند اندیشیدن است، زیرا ریخت، شکل و نظم های ناشی از ترکیب آن ها، از فکر ناشی می شود و در درون این محیط، فعالیت های ساخت و ساز انسان که توسط فکرهدایت شده اند، جای می گیرند. ادراک انسان تابع خصوصیات متعددی است، محیط انسان – ساخت الگوهای متفاوتی را جهت درک شدن در مقابل ذهن انسان قرار می دهد. برخورد ادراکی با محیط اطراف، تابع نظام مندیمعنادار محیط پیرامونی است. در طول زمان درک مردم از محیط، تابع کشف های جدید و الگوهای جدیدی است که از الگو های کوچکتر ترکیب می شوند. ترکیب هر منظر و رابطه گذاری، مناظرمتوالی دریافت واحدها ویا قطعات بزرگتر فضایی را میسر می سازند. فهم ادراک روانشناختی از فرم های شهری بستگی به عوامل متعدد و گوناگون دارد، پارامترهای بسیار زیادی در واقع این نوع ادراک را تحت تاثیر قرار می دهند . خیال مندی وتوجه به خیالات روان انسان، هم چنین نگاه به معنا و مفهوم در ادراک روان شناختی و نیز توجه به کل گرایی و گشتالت محیطی، لازمه شناخت کامل از ادراک روانشناختی فرم ها در فضای شهری است. نوع تحقیق توصیفی- کاربردی است، بنابراین نوع مطالعه دارای جنبه ی عملی و مستقیما متوجه حل مشکلات جامعه و مردم می باشد و مطالعه ای ست توصیفی که بر اساس مشاهده و توصیف وضعیت موجود، اطلاعات جمع آوری شده و شواهد تنظیم شده است.

Keywords:

ادراک روانشناختی ذهن , پارادایم های فرم , باشندگان فضای شهری , قرارگاه مکانی