ابعاد نوروبیولوژیک عفاف و حجاب

از دیدگاه نوروبیولوژی یا زیست­شناسی عصبی، تحریک های جنسی مداوم به عنوان عامل استرس زا شناخته می شود که در صورت عدم پاسخ مناسب به آنها با ارضای درست میل جنسی، باعث برهم خوردن تعادل هورمون های جنسی و استرسی و بروز آثار نامطلوبی، شامل تنش های روانی، بیماری ها و انحرافات جنسی، بلوغ زودرس و آسیب های ناشی از آن و نیز آسیب به عملکرد مغز می شود. بنابراین، به منظور حفظ بهداشت روانی و برقراری تعادل در هورمون های استرسی و جنسی، پایبندی به فرهنگ عفاف و حجاب ضرورت می یابد. حجاب و عفاف از دیدگاه نوروبیولوژی، دو جنبه دارد: یکی اینکه، شخص ورودی های تحریک جنسی را دریافت نکند و دیگر اینکه، از تحریک جنسی دیگران خودداری کند. بر اساس ساختار مغزی زن و مرد خصوصا در بخش هیپوتالاموس که به فعالیت بیشتر غدد جنسی در مردان نسبت به زنان منتهی می شود، به نظر می آید که نقش زن در جلوگیری از ایجاد محرک های جنسی و نقش مرد در کنترل ورودی های تحریک جنسی، اهمیت بیشتری دارد. به دلیل بزرگ تر بودن اندازه آمیگدال نیز مردان پاسخ های قوی تری به تحریکات جنسی می دهند و اگر ورودی های تحریک آمیز جنسی یکسانی به مرد و زن وارد کنیم، بر اساس سطح تحریک پذیری بیشتر مرد، انتظار می رود که پاسخ های هیجانی بیشتری بروز دهد و توانایی کنترل هیجانی پایین تری داشته باشد. به همین دلیل، اگر چه تحریک گری جنسی مردان هم می تواند برای زنان و مردان دیگر زیان بار باشد؛ ولی تحریک گری جنسی از سوی خانم ها، اثر بسیار شدیدتری بر آقایان می گذارد و این امر، بر اهمیت لزوم پوشیدگی مناسب و رفتار عفیفانه زنان می­افزاید. مردان نیز باید با رعایت عفاف و پرهیز از نگاه های تحریک آمیز، ورودی های حسی خود را کنترل کنند تا آثار نامطلوب استرس های جنسی بروز نکند.

Keywords:

عفاف و حجاب , نوروبیولوژی , سیستم عصبی , استرس جنسی