بررسی تاثیر نگرش بر زندگی والدین برمیزان سازگاری اجتماعی،تاب آوری ونشاط ذهنی دانش آموزان دوره اول متوسطه

چکیدهپژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نگرش به زندگی والدین بر میزان سازگاری اجتماعی، تاب آوری و نشاط ذهنی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه مرحمت آباد شهرستان میاندوآب در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام شد. روش پژوهش از نوع پسرویدادی بود. بدین منظور از جامعه مورد نظر بر اساس جدول کرجسی و مورگان، ۲۰۰ دانش آموز به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. والدین دانش آموزان به پرسشنامه نگرش به زندگی باتیستا و آلموند و خود دانش آموزان به پرسشنامههای سازگاری اجتماعی سینها و سینگ، تاب آوری کونور و دیویدسون و نشاط ذهنی ریان و فردریک پاسخ دادند. بر اساس نمرات به دست آمده از والدین (میانگین نمره هر دو والد) در پرسشنامه نگرش به زندگی، چهار گروه (نگرش به زندگی خیلی بالا، بالا، پایین و خیلی پایین) با روش چارک تعیین شد. سپس نمرات فرزندان آن ها در هریک از پرسشنامهها مورد تحلیل آماری قرار گرفت. دادهها با روش تحلیل واریانس یک طرفه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که با معنادارتر شدن زندگی برای والدین (نگرش مثبت تر به زندگی) سازگاری اجتماعی و نشاط ذهنی دانش آموزان نیز افزایش می یابد؛ اما نگرش به زندگی والدین بر میزان تاب آوری دانش آموزان تاثیر نداشت.

Keywords:

نگرش به زندگی والدین , سازگاری اجتماعی , تاب آوری و نشاط ذهنی