اثرات تدریس مسئله محور بر رشد همکاری و تعاملات گروهی در کلاس های ابتدایی

آموزش و پرورش به عنوان یکی از ستون های اساسی توسعه جوامع، تاکیدی بر ارتقاء مهارت ها و انگیزه های دانش آموزان دارد. در این میان، تدریس مسئله محور به عنوان یکی از رویکردهای پیشرو در آموزش، به منظور تقویت تفکر انتقادی، همکاری و تعاملات گروهی در دانش آموزان مورد توجه قرار گرفته است. با تمرکز بر فرآیند حل مسائل و چالش ها، این رویکرد تلاش می کند تا دانش آموزان را به فعالیت های گروهی و همکاری در حل مسائل و یافتن راه حل های مشترک ترغیب کند. در کلاس های ابتدایی، ایجاد همکاری و تعاملات گروهی می تواند تاثیرات قابل توجهی بر رشد روانی و اجتماعی دانش آموزان داشته باشد. این دوران از زندگی تحصیلی، موقعیت مناسبی برای آموزش مهارت های اجتماعی، انعطاف پذیری، تعامل مثبت و حل مسائل به دانش آموزان فراهم می کند. تدریس مسئله محور با تمرکز بر گروه های کوچک و فعالیت های همکارانه، می تواند این امکان را به دانش آموزان بدهد تا مهارت های تعاملی و همکاری را بهبود داده و به راهنمایی متقابل در حل مسائل بپردازند. در این مقاله، به بررسی اثرات تدریس مسئله محور بر رشد همکاری و تعاملات گروهی در کلاس های ابتدایی خواهیم پرداخت. از طریق بررسی مطالعات تحقیقاتی و نظریات مرتبط، سعی داریم تا نقش این رویکرد در ایجاد فضایی مناسب برای توسعه تعاملات اجتماعی و همچنین اثرات آن بر رشد همکاری و تفکر گروهی در دانش آموزان را به طور دقیق مورد بررسی قرار دهیم. این تحقیق به امید افزایش کیفیت فرآیند آموزشی و تربیتی در مقاطع ابتدایی و نقش تدریس مسئله محور در توسعه مهارت های اجتماعی و تفکر گروهی در دانش آموزان ارزشمند است.

Keywords:

تدریس مسئله محور , همکاری , مهارت های اجتماعی , دوره ابتدایی , آموزگار