ریاکاری اخلاقی نیروی انسانی در سازمانها: طراحی الگویی از ابعاد و پیشران ها با رویکرد کیفی

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ویژه رفتار اخلاقی در مدیریت منابع انسانی در سازمانها در این پژوهش به بررسی ریاکاری اخلاقی نیروی انسانی پرداخته شده است. ریاکاری اخلاقی رفتاری است که فرد آگاهانه و هدفمند به صورت فریبکارانه رفتار می کند و این پژوهش به دنبال مفهوم پردازی ریاکاری اخلاقی و ارائه الگویی از عوامل پیش ران آن می باشد. روش: تحقیق حاضر از منظر هدف توسعه ای و فلسفه این پژوهش، تفسیری، رویکرد آن کیفی و از طریق مصاحبه انفرادی و گروه کانون با تکنیک فرافکنی در سه بخش سوالات، تداعی کلمات و برداشت از تصاویر تنظیم گردیده است جامعه آماری در حوزه خدمات مالی بانک و بیمه بوده که تا رسیدن به اشباع نظری با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب گردیدند. تحلیل داده ها از طریق تحلیل محتوی با استفاده از نرم-افزار تحلیل کیفی مکس کیو دی ای انجام شده است و به منظور استحکام تحقیق حاضر از چهار معیار قابلیت اعتبار، انتقال پذیری، قابلیت اطمینان و تاییدپذیری استفاده گردید. یافته ها: تجزیه و تحلیل انجام شده منجر به ظهور مدل نهایی پژوهش پیرامون مقوله محوری، با عنوان "ریاکاری اخلاقی نیروی انسانی" شد که به مولفه ها در دو بعد فردی و سازمانی و پیش رانها در ۸ بعد عوامل شخصیتی، عوامل سازمانی، موفقیت طلبی، عوامل مالی، قدرت طلبی، عوامل محیطی، عوامل فرهنگی و انتصابات اشاره دارد. نتیجه گیری: این پژوهش زمینه برای شناخت ابعاد تشکیل دهنده ریاکاری اخلاقی، شامل مولفه های فردی و سازمانی در دو بعد درون سازمانی و برون سازمانی و عوامل تاثیرگذار در بخش پیش ران ریاکاری اخلاقی را فراهم آورده است.

Keywords:

ریاکاری , اخلاق , نیروی انسانی , فرافکنی , سازمان