بررسی تاثیر فرایند مدیریت استعداد بر انگیزش کارکنان

تحقیق حاضر به دنبال شناسایی تاثیر مدیریت استعداد بر انگیزش کارکنان مورد مطالعه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعی ناجا بوده و اینکه مدیریت استعداد به چه میزان در افزایش انگیزش کارکنان این پژوهشگاه موثر است؟ مدل مفهومی ارائه شده در این تحقیق در خصوص مدیریت استعداد برگرفته از مدل ارزشها و شایستگی های فیلیپس و روپر (۲۰۰۹) و برای انگیزش کارکنان از نظریه های ترکیبی استفاده شده است. روش انجام تحقیق، توصیفی - پیمایشی و از نوع میدانی بوده که با استفاده از ابزار پرسشنامه به گردآوری اطلاعات پرداخته است. روایی تحقیق با استفاده از اعتبار صوری و نظر خبرگان، مورد تایید واقع شد. پایایی تحقیق نیز با استفاده از مقدار آلفای کرونباخ به میزان ۸/۰ بوده که بیانگر پایایی بسیار قوی و مناسب برای متغیرهای مفهومی تحقیق به حساب می آید. جامعه آماری تحقیق به صورت تمام شمار می باشد. در تجزیه و تحلیل از آزمون های پارامتری و از آزمون رگرسیون خطی استفاده شده است. نتایج یافته ها نشان داده که بیشترین تاثیر مدیریت استعداد در فرایند انتخاب استعدادها به میزان ۳۳ درصد و توسعه این استعدادهای منتخب به میزان ۴۸ درصد، انگیزش کارکنان مورد مطالعه را افزایش می دهد. به طوری که سایر فرایندها شامل: جذب و شناسایی، به کارگیری و حفظ و نگهداری استعدادهای کارکنان در این پژوهشگاه، چندان موثر نیست. لذا با توجه به نتایج یافته ها، بهتر است که در فرایند انتخاب استعدادهای کارکنان مورد مطالعه و توسعه این استعدادها متمرکز و سرمایه گذاری شود.

Keywords:

فرایند مدیریت استعداد , انگیزش , جذب , شناسایی و به کارگیری , انگیزش فردی , انگیزش محیطی