بررسی اثر بخشی قصه گویی در کاهش پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی

پرخاشگری یکی از واکنش های هیجانی و طبیعی هر فرد در برابر ناکامی و موقعیت های ناخوشایند است. قصه گویی می تواندکودکان را به کشف توانایی های خود برای برقراری ارتباطات واقعی و شناخت افکار و احساسات خود و حل و فصل مسائل بین فردیاز طریق گفتگو هدایت کند. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی اثر بخشی قصه گوییدر کاهش پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که می توان از قصه به عنوان یک ابزار درمانی استفادهنمود تا به وسیله آن کودکان با احساسها، افکار و رفتارهای خویش مواجه شوند، زیرا آنان هنوز آمادگی لازم را برای گفتگو با مشاوردرباره رفتار مستقیم خود ندارند. در واقع داستان ها این فرصت را به کودکان می دهند تا راهبردهای حل مشکل خود را بیابند. قصهها می توانند ضمن کارکردهای تربیتی برای کودکان نقش روان درمانی نیز ایفا کنند. کودکان پرخاشگر ، لجباز یا بیش فعال را میتوان از طریق قصه به کودکی، آرام تبدیل کرد که تمرکز و حوصله گوش دادن را دارد.

Keywords:

قصه گویی , تربیت , پرخاشگری