بررسی سیاست گذاری و برنامه ریزی آموزشی در ایران با تاکید بر برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی

مقاله حاضر به روش مروری- کتابخانه ای است، که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه به رشته تحریر در آمده است. هدف از این مطالعه بررسی سیاست گذاری و برنامه ریزی آموزشی در ایران با تاکید بر برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ۱ میباشد. محتوای لازم برای نگارش این مطالعه از طریق جستجو در پایگاههای اطلاعاتی (SID)، scholar G و موتور جستجویگوگل بدست آمده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد، در هر کشوری قواعد و مقرارت خاصی در نظام آموزشی حاکم می باشد. که تا حدودی این امر تحت شرایط و سیاست های دولت می باشد. امروزه وجود برنامه و برنامه ریزی در بخش های مختلف از جمله بخش آموزش برای پیشرفت و توسعه کشور امری ضروری است؛ زیرا فقط با تدوین و اجرای برنامه های خردمندانه می توان بر نابسامانی ها پایان داد و وضع زندگی مادی و معنوی خویش را بهبود بخشید. برنامه های توسعه فرصتی را برای رهبران و مدیران بخش های مخلف فراهم می کند تا آنها افق دور را نگاه کنند و بر اساس آن، بینش هاو رهنمودهای جدید را در تدوین اهداف و برنامه ها لحاظ کرده و نقشه ای را برای آینده فراهم کنند. کشور ما با داشتن نیم قرن تجربه برنامه ریزی روزمره پرسابقه ترین کشورها در زمینه برنامه ریزی است و در حال حاضر در کنار برنامه های پنج ساله توسعه، چشم انداز بیست ساله کشور نیز ترسیم شده، به طوری که برنامه چهارم توسعه که از سال ۱۳۸۴ اجرایی شد مبتنی بر اهداف سند چشم انداز بیست ساله است. در این مقاله سیاست گذاری و برنامه ریزی آموزشی در برنامه های توسعه قبل و بعد از انقلاب با تاکید بر برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مورد بررسی قرار می گیرد.

Keywords:

برنامه ریزی آموزشی , نظام , سیاست گذاری , اجتماعی , اقتصادی