مقایسه ای بین عملکرد، ویژگی های استخوان درشت نی و ریخت شناسی روده در جوجه های گوشتی راس ۳۰۸ و آرین
Publish place: Research on Animal Production، Vol: 14، Issue: 40
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 195
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RAP-14-40_007
تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1402
Abstract:
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: تلاش مستمر پرورش دهندگان برای تولید سویه های مرغ گوشتی با کیفیت بالا، مستلزم ارزیابی مستمر سویههای گوشتی از نظر صفاتی فراتر از عملکرد است. افزایش اختلالات پا در جوجه های گوشتی باعث شده است توجه قابل توجهی به ویژگی های استخوان ساق پا معطوف شود. علاوه بر این، چنین در نظر گرفته شده است که ویژگیهای دستگاه گوارش از نقش مهمی در رشد طیور برخوردار می باشند. بنابراین در این مطالعه، عملکرد، مورفولوژی روده و ویژگی های استخوان درشت نی در دو سویه جوجه گوشتی راس ۳۰۸ و آرین مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: جوجه های یکروزه از دو سویه راس وآرین به طور جداگانه به دو گروه تیماری تقسیم شدند. تعداد اولیه هر سویه ۴۸ عدد بود که به ۱۲ تکرار (قفس) هر کدام با چهار جوجه تقسیم شدند. وزن بدن و مقدار مصرف خوراک هر سویه در فواصل هفتگی در شش هفته متوالی دوره آزمایشی ثبت شد. در سن ۳۲ روزگی، از هر قفس یک پرنده برای سنجش ویژگی های مورفومتریک بخش های مختلف روده کوچک، و همچنین مورفولوژی، استحکام شکست و ترکیب شیمیایی استخوان درشتنی، کشتار شد. وزن نسبی پا و درصد لاشه در سن ۴۲ روزگی تعیین شد.
یافته ها: خوراک مصرفی جوجه های آرین در کل دوره آزمایشی به طور معنی داری بیشتر بود (۰/۰۵>p)، اما وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک بین دو سویه تفاوت معنی داری نداشت. بازده لاشه در هر دو سن کشتاری در آرین کمتر از راس بود که ممکن است به دلیل کمتر بودن معنی دار وزن نسبی پاها در جوجهی گوشتی راس در مقایسه با آرین باشد. بررسی ریختشناسی روده نشان داد که ضخامت خمل ها و سطح جذبی آنها در خمل های ناحیه ژژنوم و ایلیوم، در سویه آرین به طور معنی داری بیشتر از راس بود (۰/۰۵>p). با این حال، تراکم سلول های گابلت اسیدی در سویه آرین کمتر از راس بود (۰/۰۵>p). کاهش سلولهای گابلت اسیدی ممکن است با افزایش حساسیت روده کوچک به جابجایی باکتری مرتبط در نظر گرفته شود، که از نظر تئوری ممکن است منجر به پاسخهای التهابی در بدن جوجه های گوشتی شود. از نظر ویژگی های استخوان درشت نی نیز فقط قطر دیافیز و قطر کانال مدولاری استخوان درشتنی در سویه آرین بزرگتر از راس بود (۰/۰۵>p).
نتیجه گیری: سویه راس در مقایسه با آرین، مصرف خوراک کمتر (در کل دوره آزمایشی)، ضریب تبدیل غذایی بهتر (در بازهی بین سنین ۱ تا ۲۸ روزگی) و بازده لاشه بیشتری داشت. محتمل است که فلور میکروبی روده در سویه آرین، در بیشتر بودن مصرف خوراک و کمتر بودن تراکم سلول های گابلت اسیدی در خمل های رودهای این سویه نقش داشته باشد. با این حال، سویه آرین از استخوان درشت نی قطورتر و سطح جذبی خمل های رودهای بالاتری نسبت به راس برخوردار بود؛ ویژگی هایی که می توانند به ترتیب منجر به کاهش وقوع اختلالات پا (به ویژه در سامانه پرورش در قفس) و جذب بهتر مواد مغذی در جوجه های گوشتی شوند. در کل با توجه به شرایط آزمایشی و جنبه های اقتصادی، سویه راس۳۰۸ برای پرورشدهندگان توصیه می شود.
Keywords:
Authors
فرهاد صمدیان
Yasouj University
محمد امیر کرمی ترشیزی
Tarbiat Modares University
علیرضا ایوک پور
Tarbiat Modares University
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :