حضور محققان ایرانی در شبکه های اجتماعی علمی: مطالعه موردی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سمنان

مقدمه: شبکه های اجتماعی علمی با افزایش تعامل میان محققان، از طرفی باعث افزایش سرعت انتقال اطلاعات و از سوی دیگر، منجر به پویایی و شناسایی آن ها و تولیدات علمی شان می شود. با توجه به اهمیت حضور محققان در چنین شبکه هایی، هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین میزان حضور و استفاده اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سمنان از این نوع شبکه ها بود.روش بررسی: در این پژوهش مقطعی- توصیفی- تحلیلی، ۱۵۴ عضو هیات علمی دانشگاه که از اردیبهشت تا شهریور سال ۱۳۹۵ در دانشگاه حضور داشتند، وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های ۲c و Fisher exact در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: ۱۲۲ نفر پرسش نامه را تکمیل کردند و عودت دادند. ۸/۵۹ درصد (۷۳ نفر) اعضای هیات علمی حداقل در یکی از شبکه های اجتماعی علمی عضو بودند. ارتباط معنی داری بین عضویت در ResearchGate و مرتبه علمی مشاهده گردید (۰۳۷/۰ = P)؛ به طوری که عضویت اعضای با مرتبه علمی مربی، کمتر از عضویت اعضای دارای مرتبه استادیاری، دانشیاری یا بالاتر بود. شایع ترین دلیل استفاده از شبکه های اجتماعی علمی، دنبال کردن فعالیت های سایر پژوهشگران و شایع ترین دلیل عدم استفاده، کمبود وقت عنوان شد. همچنین، ارتباط معنی داری بین عدم مهارت کافی در بازیابی اطلاعات و مرتبه علمی وجود داشت (۰۰۴/۰ = P)؛ به گونه ای که درصد بالایی از اعضای هیات علمی مربی (۵/۳۸ درصد) اظهار نمودند که مهارت کافی را در بازیابی اطلاعات ندارند.نتیجه گیری: استفاده از شبکه های اجتماعی علمی موجب افزایش رویت پذیری برون دادهای علمی و به دنبال آن، افزایش استناد به تولیدات علمی موسسه خواهد شد که ارتقای سطح پژوهش های دانشگاه را به همراه خواهد داشت.

Keywords:

شبکه های اجتماعی , اعضای هیات علمی , دانشگاه ها , ایران