اقدامات عمرانی شهرداری در نقاط سیل خیز و لزوم اتخاذ تصمیمات متناسب با آن

روند توسعه شهر شیراز در گذشته و حال بیانگر آن است که اقدامات صورت گرفته کاملا بر اساس مطالعه و برنامه نبوده بطوری که در بررسی وضعیت مسیل های موجود در اطراف و نیز ادامه برخی از آنها در بافت شهری و نیز موارد مربوط به سیستم هدایت و دفع آبهای سطحی، کانالهای احداثی بعضا دارای مقطع های هندسی با ابعاد نامناسب بوده بطوری که در اجرا نیز ملاحظات اجرایی از جمله وضعیت توپو گرافی ، هیدرولیک جریان و …مورد توجه قرار نگرفته است. مسئله دفع آبهای سطحی از مسائل عمده ایمن سازی مناطق مسکونی از خطر وقوع سیلاب و نهایتا رفع خسارات احتمالی از مناطق شهری می باشد که در صورت عدم کفایت محل تخلیه برای دریافت و دفع ایمن سیلاب های شهری، ممکن است رواناب های ناشی از بارندگی در داخل شبکه به ویژه در قسمت های انتهایی آن انباشته و متراکم شود و پس از تکمیل ظرفیت مجاری انتقال، باعث پخش آب در سطح شهر خاصه در مناطق گود و کم ارتفاع گردد که تحت پوشش سیستم زهکشی شهری قرار دارند(اتفاقی که برای محله سعدی در سیل فروردین ۹۸ رخ داد). که در این صورت هزینه های ساماندهی محل تخلیه در راستای علاج بخشی بسیار زیاد و فاقد توجیه اقتصادی می باشد. از این روی لزوم مطالعات گسترده تر در برآورد حجم دبی ورودی و خروجی به حوضه های شهری، سیستم جمع آوری رواناب های سطحی شهر شیراز و همچنین وضعیت هیدرولیکی نقاط خروجی سیستم و ورودی به رودخانه خشک و از همه مهمتر برآورد صحیح و مهندسی و مدیریت مناسب میزان دبی به مسیر آبی اصلی در حوضه های بالادست مناطق شهری از ضروریات می باشد. در این پژوهش به نقش شهرداری کلانشهرها در ایجاد و توسعه شبکه جمع آوری آبهای سطحی ناشی از رواناب شهری پرداخته شده و نتایج در قالب جداول و نمودارهای مختلفی ارائه شده است.

Keywords:

کلمات کلیدی: نقاط سیل خیز , اقدامات عمرانی شهرداری , رواناب شهری , اتخاذ تصمیمات متناسب , شهرداری.