رابطه میان آموزش معکوس با خود کار آمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس علوم پایه چهارم ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش معکوس بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان در درس علوم بود.روش پژوهش ازنوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون به همراه گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیهدانش آموزان پسر شهرستان خاش درمقطع چهارم دبستان در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ بود. نمونه گیری از میان مدارسی کهدر طرح تدریس تخصصی شرکت کردهاند انجام شد، که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ۱۰۰ نفر انتخاب و سپس ۳۰ نفردر گروه کنترل و ۳۰ نفر در گروه آزمایش همتاسازی شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش پرسشنامه پیشرفت تحصیلی محققساخته درس علوم و پرسشنامه خودکارامدی (جیک و مورگان ، ۱۹۹۹) بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانسچند متغییری وبا کمک نرم افزار Spss-۲۰ انجام گرفت. یافته ها نشان داد بین میانگین گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل درمرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون تفاوت معنی داری در سطح (۰۵ / ۰ > p) وجود دارد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزشمعکوس تاثیر مثبت و معناداری در پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان پسر چهارم دبستان در درس علوم دارد. وهمینطور استفاده از نتایج این پژوهش برای مسئولین و دست اندرکاران امر آموزش و پرورش که به آموزش معکوس اهمیت میدهند ، همچنین برای کلیه معلمان و مربیان به منظور پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی برای عملکرد تحصیلی بهتر دانش آموزانمی تواند مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

آموزش معکوس , پیشرفت تحصیلی درس علوم , خودکارآمدی , دانش آموزان