اثربخش ی آموزش متمرکز بر شفقت به خود بر تاب آوری و همجوشی شناختی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش درمان متمرکز بر شفقت به خود بر تاب آور ی وهمجوشی شناختی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس انجام شد.طرح پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با طرحپیش آزمون- پس آزمو ن همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس شهر اراک تشکیل می دادند که به رو ش نمونه گیری در دسترس مبتنی برهدف و براساس نمره برش پرسشنامه تاب آوری کونور و دیوید سون و پرسشنامه همجوشی شناختی گیلاندرزو همکاران (۲۰۱۴ ) ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر درگروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقهای دو بار در هفته تحت آموزش شفقت به خودقرار گرفتند، داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS-۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد تفاوت معناداری بین تاب آوری و همجوشی شناختی در گروه آزمایش و کنترلوجود داشت. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش شفقت به خود بر بهبود تاب آوری و کاهشهمجوشی شناختی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس تاثیر معناداری دارد.نتیجه گیری: آموزش شفقت به خود تاثیر معناداری بر تاب آوری و همجوشی شناختی زنان مبتلا به مالتیپلاسکلروزیس دارد و پیشنهاد میشود در کنار دیگر درمانها از این مداخله استفاده شود.

Keywords:

درمان متمرکز بر شفقت به خود , تاب آوری , همجوشی شناختی , مالتیپل اسکلروزیس