مبانی فقهی مشارکت سیاسی

مشارکت سیاسی به لحاظ مفهومی، یک پدیده جدید و مختص به دولتهای مدرن است؛ هر چند به لحاظ مصداقی، نمودهایی از آن را میتوان در نظامهای کهن گذشته نیز شناسایی کرد.(۱) تعاریف مختلف مشارکت سیاست بیان گر عدم اجماع نظر در مورد تعریف، شاخصها و مولفههای این پدیده است. در حالی که برخی از پژوهش گران، این مفهوم را در دایره رقابت و نفوذ، محدود می نمایند، عدهای آن را فراتر از نهادهای رسمی دولت بیان میکنند. در مجموع می توان گفت؛ مشارکت سیاسی، مجموعهای از فعالیتها و اعمال شهروندان برای اعمال نفوذ بر حکومت یا حمایت از نظام سیاسی است. در این تعریف، جهت گیری مشارکت سیاسی، هر دو سوی رقابت و حمایت را در بر میگیرد. برخی از پژوهش گران علوم سیاسی، مشارکت سیاسی را به دو قسم فعال و منفعل تقسیم کرده اند؛ اما از آن جایی که مشارکت عمدتا در قالب رقابت و نفوذ ظهور مییابد، تمرکز عمده روی مشارکت فعال می باشد.